Gezeur en gezanik

Ik heb zin om te zeuren. Even lekker kankeren op van alles en nog wat. Gewoon. Omdat het af en toe nodig is.
Over oncollegiale collega’s die grapjes van mij verkeerd opvatten. Kennen ze me nou nog niet?? Ze weten nu onderhand toch wel dat ik graag de draak met van alles en nogwat steek?
Over de onnodige nieuwe zorgverzekeringen. Wat een rompslomp brengt dat toch met zich mee in het dagelijkse werk! Constant stamgegevens van patiënten veranderen, aanpassen. Patiënten uitleggen waarom ze nu ineens wél een rekening krijgen. Hebben ze niks beters te doen daar in Den Haag? Wij wel!
Over de salarisadministratie op mijn werk die nooit klopt. Kregen we vandaag bericht dat salarisaanpassingen door de veranderingen in pensioen- en ziektewet deze maand nog niet doorgevoerd kunnen worden. Hoezó niet?? Het was in oktober al bekend! Gaan ze in januari pas eens kijken wat er moet veranderen! Tuurlijk, waarom zou je ook op tijd zijn! Het verschil wordt verrekend met het salaris van februari, maar ik weet uit ervaring dat die verrekeningen nooit kloppen. Dat wordt dus weer narekenen en eindeloos mailtjes sturen omdat ze niet kunnen rekenen. Ik zie de bui alweer hangen.
Ach, laat ook maar zitten. Er zijn nog wel 1001 dingen waar ik over wil kankeren. Oh ja, nog even dit. ‘Meneer de apotheker, als u toch zo graag even wil laten merken dat er hiërarchie bestaat op het werk, doe dat dan wel bij de JUISTE persoon! IK was het niet, maar het was een collega. Als ik fouten maak, kom ik daar rond voor uit. En omdat ik niet klik, heb ik niks gezegd. Maar ik voelde me gekwetst en onheus bejegend. En zo’n toontje hoeft u ook niet tegen mij aan te slaan, ik ben een volwassen vrouw. Terechte kritiek accepteer ik zonder problemen. Maar zoek dan van te voren de juiste zondebok op!!’
Zo. Dat was het weer voor vandaag. Dat lucht op.