Veel mensen nemen souvenirs mee als ze van een verre reis thuis komen. Dan bedoel ik niet de gebruikelijke prullaria, maar spullen van het hotel waar ze verbleven.
Ik heb dat nooit zo begrepen. Je neemt van vrienden toch ook geen handdoeken mee als je er gelogeerd hebt?
De meesten zeggen dan: het hotel was duur genoeg, we hebben er voor betaald! Alsof dat een reden is om maar dingen mee te mogen pikken. Hadden ze maar niet in zo’n duur hotel moeten zitten.
Ik voel me al schuldig als ik zeepjes of shampoo’tjes mee neem, terwijl die er juist wel liggen om meegenomen te worden. Vaak blijkt trouwens dat je die lullige verpakkingen zeep of andere toiletspulletjes thuis helemaal niet gebruikt. Ze blijven stoffig liggen wachten tot ze weggegooid worden. Maar ja, het was nou eenmaal grátis.
Ik moet iets gênants vertellen. Ik heb ook wel eens wat meegenomen...
Mijn vader had een asbakkenmanie. Hij had het tot sport verheven om van alle plekken waar hij geweest was een asbak mee te nemen. Mits het een bijzondere asbak was, met logo van het desbetreffende hotel of restaurant. Een merknaam erop was ook een goede reden om hem mee te nemen. Een gewone roestvrijstalen kroegasbak liet hij staan. Een simpele glazen ook. Zoiets kon hij natuurlijk zelf ook wel kopen. Het ging hem niet om de asbak zelf.
Als een kind zo blij was hij als het gelukt was een bijzondere asbak mee te smokkelen. Die asbakken werden thuis niet gebruikt, maar stonden als trofeeën op de kast. Herinneringen aan wereldsteden waar hij geweest was. Bij alle asbakken had hij wel een anekdote of een verhaal te vertellen. Wee je gebeente als je er toch een sigaret in uit durfde te drukken. Ze waren heilig.
Het was besmettelijk, deze asbakkenmanie. Als wij, zijn kinderen, ergens in een hotel of restaurant waren, keken we als eerste naar de asbakken. Waren ze de moeite waard? Je moest natuurlijk wel een gave, ongeschonden, uitzoeken, niet één met brandgaten en schroeiplekken.
Zo komt het dat ik me ook een paar keer schuldig heb gemaakt aan asbakkendiefstal. Presentjes hoefde je voor Pa nooit mee te nemen, maar met een mooie asbak was hij als een kind zo blij.
Ze staan er nog steeds, die asbakken. En nog steeds gebruikt niemand ze. Dat is een soort heiligschennis. Pa zou zich omdraaien in zijn graf. Er komen ook geen nieuwe meer bij.
Maar nog steeds denk ik, als ik ergens ben waar ze bijzondere asbakken hebben: “Deze zou Pa geweldig vinden!”
16 opmerkingen:
Ik heb jarenlang een bierglastic gehad: overal waar we kwamen, nam ik een bierglas mee. Met als gevolg dat ik dus enorm veel glazen had van allerlei plekken. Toen ik naar dit huis ging, heb ze ik weggedaan, want ik had er echt geen plaats meer voor. Ze staan nu bij de zoon van een vriendin op de slaapkamer. En hij is er erg blij mee.
Tegenwoordig neem ik overal waar ik ga (buitenland althans) een exemplaar van LOTR mee: dat is mijn verzameling nu. Alleen moet ik die dus altijd wel betalen. :-)
OHHHHHHHHH wat lief.....
Fijn zulke herinneringen.
@Pike: Het begint met één, en op een gegeven moment wordt het een verzameling. Dan is het 'geoorloofd' om te pikken :-)
LOTR exemplaren verzamelen lijkt me ook leuk. Heb je er een aparte boekenkast voor? Of is je verzameling nog niet zo uitgebreid?
@Gwen: Als ik een asbak met opdruk zie denk ik aan mijn vader. Dat zal altijd wel zo blijven
Mooi verhaal! Een van mijn broers had dat ook, dat asbakken-jatten. Mijn andere broer deed het met Coca-cola glazen.
Zelf heb ik een keer een asbak uit een hotel gejat. Het liefste had ik het hele servies meegenomen, zo mooi was het, maar dat viel natuurlijk een beetje te veel op. Nog steeds zijn er mensen die niet eens zien dat het een asbak is, maar denken dat het een lux schaaltje is ofzo ;-)
mooie log....helemaal niet genant...juist waardevol
Vroeger wilde ik dat mijn ouders altijd van die minatuur glazen schoentjes (soort bierpullen op miniformaat) meenamen.
Vreemd! ;)
@Momo: Een beetje sneaky was het wel...mee eens! Maar toch voelden we ons er niet schuldig over.
@CC: Ik geloof dat mijn vader ook wel eens netjes gevraagd heeft of hij het mocht hebben. Toch had zo'n trophee op een of andere manier meer waarde als ie ongezien mee was gepikt.... Erg, he?!
@Corine: Je wordt hebberig van mooi servies, he :-) Maar dat is dus ook een asbak met een verhaaltje. Om door te geven aan je kleinkinderen :-)
@Pascha: Ja, bij het schrijven voelde ik het gemis van mijn vader weer. De herinnering blijft, maar doet soms ook zeer.
@Oh!: Ik weet niet precies wat je bedoelt... een glazen asbakje met een metalen sigarettenhoudertje erop? Of gingen ze die voor je kopen? Stuur es een linkje met een foto! Nu snap ik niet waar je het over hebt.
Totaal niet van toepassing, maar ik wilde even reageren op je reactie bij mij. Ik weet namelijk dat er zeer binnenkort een nieuw boek komt van Kluun, getiteld 'De Weduwnaar' en dit boek gaat weer over Stijn. Maar dan over hem als weduwnaar, dus.... Ik kan bijna niet wachten!!!!
En zo genant is je verhaal niet, over stiekem asbakken meenemen. Mijn moeder neemt altijd stiekem van die 'gratis' producten mee uit de supermarkt. Je weet wel, waar je eigenlijk 3 producten van merk X moet kopen en dat je dan een cadeautje erbij krijgt. Zij koopt dan 1 product X en neemt dan toch het cadeautje.
@Knopje: Wow! Eindelijk dus! Ik ga hem absoluut kopen! Hij schrijft zo goed, die Kluun. Met een lach en een traan. Heel rechtstreeks en herkenbaar.
Tjeempie, die moeder van jou...:-) Dat durf ik nou nooit!
weet je wat speciaal wordt neergelegd om meegenomen te worden?
de bijbel! ze vullen die met veel plezier aan.
3 x raden wat ik meeneem :-))
xx
ps, heb ooit eens gelogeerd in een duur hotel in een joodse buurt, een heel bijzondere bijbel!
@Paul: Ja.....*zucht* Het gaat nooit over denk ik :-(
@Anne: Die bijbels zijn toch niet om mee te nemen? Tjee.... Dan zou ik een hele verzameling bijbels kunnen hebben!
Volgens mij is het gewoon een verplichting om die neer te leggen, en hoort dat bij het 'standaard' meubilair.
De mens blijft toch redenen verzinnen om zoiets een beetje te legaliseren. Ik nam vroeger ook wel eens bijzondere bierglazen mee uit een kroeg, onder het motto "ze krijgen ze gratis van de leverancier als promotie materiaal"
Tja ook den Dark maakte zich dus wel eens schuldig hieraan.
dat dacht ik ook Goentah maar ik heb eens een uitzending gezien op tv, een christelijke beweging, de man die de bijbels aanvulde vertelde dat ze op deze manier "zieltjes" probeerde te winnen.
ok ... niet in deze woorden maar het kwam er wel op neer, voelde me meteen niet meer schuldig om mijn "tic"
@ Goentah: stel je voor, een glazen laars. Formaat van ongeveer drie centimeter lang, anderhalf breed en anderhalf hoog.
En dan met op de voorkant een plaatje met de naam van het dorpje uit Oostenrijk of Zwitserland.
Schijnt daar heel gebruikelijk te zijn.
Als het je nu niets zegt, maak ik wel een foto.
@Eric: Ze krijgen ze waarschijnlijk bij een bestelling, dus niet helemaal gratis.
*vraagt zich af waar het met de moraal van de mensen heen moet;-)*
@Anne: En, hebben ze jouw 'zieltje' ook gewonnen? :-) Pas dan kun je het goedpraten voor jezelf!
@Oh!: Ik kan me nu iets bij je beschrijving voorstellen, maar heb zelf nog nooit zoiets gezien...
Als mijn vader vroeger op reis naar Oostenrijk ging voor zijn werk, vroegen mijn zus en ik altijd om zo'n poppetje in klederdracht. Dat zat in een plastic cilindertje. Ook nogal suf, maar wij vonden ze prachtig! Vooral als ze 'echt' haar hadden.
ik ben nog steeds aan het lezen in die hele bijzondere bijbel maar ik snap nog niets van dat herbreeuws :-((
Een reactie posten