Na 65 jaar zagen ze elkaar terug op een reünie van de lagere school in dat kleine boerendorpje. Hij was een paar jaar ouder dan zij, maar omdat het een klein dorpsschooltje was, zaten ze bij elkaar in het klaslokaal.
Ze hebben nog met elkaar ‘gelopen’, zoals ze dat toen noemden. Verkering, zoals ze dat nu zouden noemen. Of is dat woord ook al weer achterhaald? Hoe het ook heet, ze vonden elkaar leuk.
Hun levens groeiden uit elkaar: hij moest in dienst, verplicht nog in die tijd, en door de oorlog werden dat zelfs drie jaren. Een periode waar hij liever niet meer over praat. Wat hij moest doen, druiste in tegen zijn gevoel voor rechtvaardigheid. Maar zelf deserteren kwam niet in hem op. Na zijn diensttijd ging hij boeren in hetzelfde boerendorpje waar ze opgroeiden.
Zij vertrok naar de grote stad om te studeren en ontmoette mijn vader. Ze studeerden allebei medicijnen, oftewel geneeskunde.
De afloop van die ontmoeting laat zich raden, anders had ik hier nu niet gezeten. En ze leefden lang en gelukkig, zoals het gezegde gaat.
Een jaar na het overlijden van mijn vader was daar die reünie. En daar zagen ze elkaar terug, weduwe en weduwnaar, 78 en 80 jaar oud.
Nu ‘lopen’ ze weer met elkaar! Het is aandoenlijk om te zien hoe blij hij is als hij kleine klusjes voor mijn moeder kan doen. Hij is zo zorgzaam voor haar.
Ik ben blij voor haar. En voor hem. Ze konden het alleen ook prima redden, maar het is prettig als je dingen met een ander kunt delen. Iemand met wie je een historie hebt, een gemeenschappelijke achtergrond.
Grappig om te zien hoe het leven onverwachte wendingen kan nemen.
‘Van het concert des levens krijgt niemand een program.'
24 opmerkingen:
Wat geweldig voor je moeder!
En nog bedankt voor je reactie.
@Tom: Ik heb het gisteren met eigen ogen gezien: ze hebben het goed samen!
;-)
Wat lief! :)
Dat is mooi, Goentah.. zoiets brengt een grote glimlach op m'n gezicht :-)
Wat geweldig zeg!!!! Kan me voorstellen dat het voor je moeder heerlijk moet zijn om weer iemand te hebben. Vind je het zelf niet lastig: iemand naast je moeder te zien die niet je vader is?
@Es: Dat is het!
@Helen: Het lijkt wel een soap, hè :-) Maar 't is echt waar!
@BB: Daar heb ik ongeveer 1 seconde last van gehad. En toen realiseerde ik me dat mijn moeder ook een eigen leven heeft. Ze heeft het een tijdje 'afgehouden', voor de omgeving, maar nu heeft ze toegegeven, gewoon puur voor haarzelf! Ze wonen niet samen, maar LATTEN. :-) Moderne moeder, hè!
@Goentah, wat een moderne moeder!
Mijn opa is na het overlijden van mijn oma in 1993 in 1997 hertrouwd. In het begin had ik daar vreselijk moeite mee, ik accepteerde het niet. Stond op de bruiloft te janken.
Later wel. Je komt erachter dat ook je grootvader een eigen leven heeft. Helaas zijn ze beide in 1999 overleden anders 'liepen' ze nu zeker nog met elkaar.
Leuk om te lezen die verhalen.
Dit zijn de verhalen waar ik van houd! Ze geven hoop en toveren zoals Helen zegt een grote glimlach op mijn gezicht. Ik vind het echt geweldig als oude mensen elkaar vinden!
@Hette: Als je jong bent is het moeilijker te accepteren. Je bent voornamelijk loyaal aan je overleden familielid. Ik ben blij dat je toch nog in hebt gezien dat je opa ook recht heeft op geluk, en dat ze nog een aantal mooie jaren gehad hebben! Dat is wat ik mijn moeder ook wens: geluk. En ik weet zeker dat mijn vader het daar helemaal mee eens zou zijn geweest!
@She: Ze hebben elkaar teruggevonden op een uitstekend moment! Zowel hij als mijn moeder hebben een erg gelukkig eerste huwelijk gehad.
och wat lief. mijn moeder moet er niet aan denken zegt ze. mijn vader is zo'n anderhalf jaar geleden overleden. toch noemde ze laatst een oude buurman per ongeluk "lieverd". daar schrok ze zelf het meest van. ;)
Wat een prachtige levenswending en wat ontzettend fijn voor je moeder.
Mooi hoor, dat het leven zo kan lopen.
@Wies: Mijn moeder wilde eerst ook niks van 'dat gedoe' hebben (ze is heel nuchter), maar ze kennen elkaar al zo'n tijd, dat het heel vertrouwd is. Veel kennissen en dus ook haar man zijn overleden, dan is het extra fijn voor mijn moeder dat ze iemand van vroeger heeft!
@Kaat: Of mijn moeder 45 jaar geleden met deze man gelukkig zou zijn geworden, weet ik niet, misschien ook wel, maar nu valt voor hun alles op z'n plaats!
@Merel: Er is nog hoop! :-)
Prachtig zo'n verhaal! Mooi dat beiden er op die leeftijd en na een gelukkig huwelijk voor openstaan om nieuw geluk te vinden. Ik ben heel blij voor je moeder en ook voor jou. Het moet ook fijn voor jou zijn om haar zo gelukkig te zien en in goede handen.
Wat Lief!
Geweldig gewoon!
Heel mooi verhaal Goentah! Ik hoef niets toe te voegen aan bovenstaande reacties.
'ik ben op Ryan' zegt mijn dochter. Ja, mooi zoiets. 65 jaar later.
wat lief! en ook lief dat je blij voor haar bent. je ziet dat toch wel eens anders.
Jee, ik dacht even dat je over zo'n herenigingsprogramma aan het vertellen was! Zo'n geweldige lovestory op Ned1. Wauw. Zo had het moeten zijn, zo is het goed. Wat vallen puzzelstukjes toch soepel in elkaar soms.
@Teddy: Mijn blijdschap voor haar verdringt alle 'ongemakkelijke' gevoelens die ik eerst had. Ze was best eenzaam, want alhoewel haar kinderen en kleinkinderen regelmatig kwamen, zat ze toch vaak alleen. Inderdaad een zorg minder!
@Michiel: Het is fijn als je op je ouwe dag nog wat gezelligheid, liefde en zorgzaamheid ondervindt!
@Gerard: Precies. Er valt verder ook weinig over te zeggen :-)
@Pascal: Nu je het zegt: anno 2006 ben je 'op' iemand. Dankzij de doortastendheid van deze man (mijn moeder wilde er eerst niks van weten) is ze nu ook 'op' hem :-)
@Ceebee: Ik snap dat niet, dat kinderen hun ouders het geluk ontzeggen door tegen een nieuwe relatie te zijn. Natuurlijk vergeet niemand de overledene. Integendeel! Maar waarom zou je de jaren die je nog hebt gaan zitten kniezen! Ik gun mijn moeder alle geluk, en ik weet zeker dat ze mijn vader nooit zal vergeten.
@Marijne: Het lijkt wel een soort 'memories' of zo :-)
Toch ben ik blij dat mijn moeder mijn vader ook ontmoet heeft :-) Ik blijf altijd loyaal aan mijn vader, en mijn moeder ook aan haar overleden man. Maar zoals het nu is, is het goed. Het is anders, maar goed. A;s zij maar blij zijn! En dat zijn ze.
Geweldig!
Ik krijg meteen fantasieen over wanneer ik 78 ben ;), hahaha.
@Esther: Is er een kandidaat? :-) Een jeugdvriendje 'op' wie je was? Vertel, vertel!
Samen begonnen, samen thuis. Blijkbaar heeft het inderdaad zo moeten zijn. :-)
Vanuit de Sinterklaasperikelen (herkenbaar!) hier beland.
Je vertelde er al over. Mooi! *wrijft even over netvlies ivm een vuiltje*
Ik zou willen dat mijn moeder ook zo iets zou 'overkomen', maar ze is nogal star anti nieuwe vriendschappen.
Een reactie posten