Dat we af en toe heus wel wat extra’s voor patiënten doen, zal ik vertellen in dit logje.Vanmiddag ben ik op huisbezoek geweest. Ik heb een dame van 76 jaar thuis bezocht, om haar een overzicht te geven van alle medicijnen die ze gebruikt. Ze was de weg kwijt.
Naast insuline (ze heeft twee soorten, die ze zichzelf op verschillende tijdstippen van de dag moet toedienen) gebruikt ze nog een aantal middelen. Je zou kunnen zeggen de gebruikelijke medicijnen die de gemiddelde ‘bejaarde’ gebruikt. Cholesterolverlagers, hoge bloeddrukmiddelen en hartmedicatie. Niet echt bijzonder, maar wel als je 76 jaar oud bent en door de bomen het bos niet meer ziet.
Ze was in de war door een urineweginfectie. Had een kuurtje, maar was ‘vergeten’ dat af te maken, omdat na een paar dagen de klachten verdwenen waren.
Na overleg met de huisarts hebben we besloten haar medicijnen per week te leveren, via ons ‘baxtersysteem’. De medicijnen komen in zakjes uit onze baxtermachine, en op elk zakje staat de datum, de toedieningstijd en de namen van de medicijnen die er in zitten.
Het was een hele klus het haar uit te leggen. Ik hoop dat het is blijven hangen. Ik heb haar hele voorraad medicijnen mee terug genomen (ze had ook nog oude medicijnen die ze niet meer hoefde te gebruiken), zodat ze alleen de baxterrol heeft, en vergissen haast onmogelijk is.
Restte alleen de insulines nog. Dat kan natuurlijk niet in zakjes verpakt worden. Toen ik er om 14.00 uur kwam, wist ze niet zeker of ze vandaag al gespoten had. Ik adviseerde haar zichzelf dan maar even te testen, maar ze bleek geen naaldjes voor haar prikpennetje te hebben. Dus maar even heen en weer gefietst naar de apotheek (in hagel en sneeuw) om een doos lancetjes te halen.
Haar bloedsuikerwaarde bleek 21,3 te zijn. Het was dus wel duidelijk dat ze nog niet gespoten had. Dat deed ze onder mijn toeziend oog. Ik raadde haar aan over een uur nogmaals een testje te doen, om er zeker van te zijn dat haar bloedsuikerwaarde gedaald was.
Een uurtje later ging de telefoon in de apotheek, het was mw. X voor mij. Half in paniek vertelde ze dat ze rond de 28 zat. (Even voor de duidelijkheid: een normale waarde zit tussen de 4 en de 7.) Toen wist ik het ook niet meer, en heb haar huisarts gebeld, die contact met haar op zou nemen.
Hopelijk komt het weer in orde met haar, en wordt haar waarde weer aanvaardbaar. Ze maakt een potje van het spuiten en ik hoop dat ze iets van thuiszorg kan krijgen om haar daarmee te helpen. Al was het maar om er op toe te zien dat ze de juiste hoeveelheden spuit en dat ze überhaupt spuit.
Met dit verhaal wil ik mezelf niet op de borst slaan, maar wel duidelijk maken dat we echt om het welzijn van onze patiënten geven. Onze zorg houdt niet op bij het afleveren van de medicijnen (die ze overigens wel altijd zelf komt halen!).
15 opmerkingen:
Goed zo :).
Ja, hopelijk kan ze thuiszorg krijgen, veel mensen hebben alleen zorg om hun medicijnen toe te dienen.
ik had ook zo'n schoonmoeder. dbII en alles in huis, maar prikken ho maar, wel eten en snoepen. maar spuiten, echt niet.
wel top dat jullie op huisbezoek gaan. ik kan me nog voorstellen dat je voorlichting geeft in een verzorgingstehuis maar echt voor 1 patient aan huis komen? dat doen ze denk ik niet bij alle apotheken?
Ik wist niet eens dat apothekers dit ook doen. Hopelijk komt het weer goed met haar. Kan me wel voorstellen dat je op die leeftijd door de bomen het bos niet meer ziet op die leeftijd.
Mijn ene buurvrouw krijgt twee keer per dag de wijkverpleegkundige op bezoek, o.a. voor het spuiten. Zij is er ook mega slordig mee. Ik kan me voorstellen dat het ook best lastig is om die discipline op te brengen, maar het is tofh voor je eigen gezondheid?
Vind het een prachtige service, misschien uitzonderlijk, maar die door apothekers ook wel is te organiseren: eens in de zoveel tijd langs de oudere patiënten gaan die veel medicatie gebruiken. Wat je opmerkte tav de insuline kon je niet anders dan dat de huisarts melden, maar hopelijk weet die vrij snel gespecialiseerde thuiszorg te regelen, een relatief klein detail van zorg waardoor ze nog jaren zelfstandig kan wonen.
@Esther: Ik hoop dat het balletje aan het rollen gebracht is. Ze heeft niemand, haar kinderen wonen in Amerika en ze is weduwe.
@Wies: Klinische lessen geven in verzorgingshuizen (voor verpleegkundigen en verzorgenden) doen we ook. Huisbezoeken doen we sporadisch, alleen in bijzondere gevallen. Voornamelijk bij ouderen die nog 'te goed' zijn voor verzorgingshuizen. We kregen een 'signaal' van haar, en daar moet je wat mee doen.
@Es: Wij zijn een hele betrokken apotheek :-) Ik heb geen idee of het gebruikelijk is, maar wij willen niet alleen doosjesschuivers zijn.
@BB: Het is niet zo dat ze niet wíl, maar ze kan het momenteel niet. Ze is heel erg vergeetachtig en in de war. Diabetes is lastig om mee om te gaan, vooral als je oud bent.
@Marius: Het zijn ook uitzonderingen, die huisbezoeken, maar het is soms gewoon nodig. We 'begeleiden' wel meer patienten, maar meestal doen we dat telefonisch. Vooral bij bepaalde ziektebeelden als COPD en diabetes. We vragen dan hoe het gaat met het medicijngebruik (en of het werkt), en of ze nog behoefte hebben aan instructie, uitleg of informatie. Dat wordt heel plezierig gevonden door mensen, die betrokkenheid.
Zoiets zie ik hier nog niet gebeuren, toppertje.
@Erik: Ondanks alles wat er mis is in de zorg hier, doen we sommige dingen goed!
Super dat je dit doet. Ik verwonder me echter over hjet feit dat mensen van die leeftijd niet standaard iemand van thuiszorg krijgen om dit medicijngebruik beter te begeleiden. Zou toch moeten eigenlijk! Iemand van 78 die het allemaal niet meer kan bijbenen, kan ik het in ieder geval niet kwalijk nemen.
Ben het met Moniekie eens; super.
Ik geloof absoluut dat je goed werk doet, Goentah, echwel.
@Moniekie: Het lijkt wel of er eerst altijd iets goed fout moet gaan voordat er hulp komt. Pas dan worden de hulptroepen ingeschakeld. Raar eigenlijk. Met wat extra hulp kunnen veel mensen langer thuis blijven wonen, en scheelt het de gezondheidszorg geld.
@Jowi: Ik ben maar een radertje in onze apotheek, hoor. Ik doe wat ik vind dat nodig is, maar doe het wel met mijn hart.
Voor zo iemand die het écht nodig heeft zou ik zelfs bereid zijn er na mijn werk langs te gaan! (In tegenstelling tot Mevrouwtje Lui-en-Gemakzuchtig van het vorige logje ;-) )
Wat een sneu verhaal en wat fijn dat jullie je best doen om haar te begeleiden. Kan me voorstellen dat het best een beetje frustrerend is om bij haar op bezoek te zijn en niet te weten of ze zich gaat redden. Hoop ook dat ze thuiszorg krijgt, klinkt alsof ze dat nodig heeft.
Enne...ik geloof direct dat jullie regelmatig extra's voor de patiënten doen en met ze begaan zijn! Dat blijkt uit al je verhalen.
Goetah, je bent een schitterend mens!
Kijk, dat vind ik nou een mooie service van jullie! Goed ook dat je de huisarts hebt gebeld, want wellicht is deze mevrouw zelf echt niet meer in staat om de juiste medicijnen op tijd in te nemen en dan met name de insuline. Nu hoop ik alleen nog dat de huisarts mijn collega's bij jou in de buurt waarschuwt om deze dame hulp te bieden. Dan komt het vast goed met haar!
En trouwens, je mag jezelf best eens op de borst slaan hoor, je doet hartstikke goed werk!
Goed om dit extra te controleren. Blij dat er op haar gelet wordt en meedere oudere patienten.
Een reactie posten