Ik heb geen weegschaal meer. Ooit had ik er een, een prachtig ding dat tot op de tiende kilo nauwkeurig aangaf wat je woog. Ik raakte totaal geobsedeerd door die getalletjes. Soms was ik blij, maar meestal werd ik er bijzonder depri van.Als ik me woog, zorgde ik ervoor dat ik naar de wc was geweest, droge haren had, en natuurlijk helemaal naakt was. Het liefst woog ik me ’s ochtends, dat tijdstip gaf altijd een iets positiever resultaat.
Ik kon helemaal in zak en as zitten als er een paar tienden van een kilo bij waren gekomen. Mag het een onsje meer zijn? NEE! Het was dus een haat-liefde verhouding met dat weegapparaat. Meer haat dan liefde.
Goddank zag ik het bespottelijke ervan in, en heb hem de deur uitgedaan. Ik sprak mezelf toe dat ik een gezond gewicht heb en dat je enige maatstaf moet zijn of je lekker in je vel zit. Als je in balans bent, voel je je goed en zie je er goed uit. Bovendien heb ik geen kleinere confectiemaat nodig, dat geeft alleen maar ellende met kleding kopen.
Al jaren heb ik niet meer op een weegschaal gestaan, ik had ook geen idee wat mijn gewicht was. Als er naar gewicht gevraagd werd, noemde ik altijd maar een getal wat er voor mijn gevoel dicht bij kwam.
Afgelopen vrijdag zat ik in de apotheek iets voor te bereiden, in de ruimte waar patiënten (eigenlijk moet ik van ‘cliënten’ spreken) een soort lichamelijk onderzoekje kunnen laten doen. Alles wat een beetje redelijk meetbaar is (van bloedsuiker, bloeddruk, cholesterol tot en met lengte en gewicht), wordt gemeten en na een grondige anamnese en met behulp van een speciaal computerprogramma, wordt bekeken of de cliënten al dan niet risico lopen om hart- en vaataandoeningen te krijgen in de nabije toekomst. Natuurlijk wordt er dan advies gegeven hoe ze die risicofactor kunnen verkleinen, door bijvoorbeeld hun leefstijl aan te passen.
Maar dat even terzijde. In die ruimte stond dus een weegschaal. En plotseling had ik zin om mijn actuele gewicht te weten. Toch wel ietwat nerveus ging ik op de weegschaal staan.
Ik sloeg haast achterover van verbazing. Drie kilo minder dan ik altijd roep! (Ja, hij stond op nul!) Bovendien had ik mijn kleren en schoenen AAN!
Natuurlijk wist ik het wel, maar zelfs de balans gaf aan dat ik in balans ben.
Vanmorgen heb ik heerlijk ontbeten met afbakbroodjes en dik roomboter. Zonder schuldgevoel.
22 opmerkingen:
Dat is mooi meegenomen! Gewoon gezond leven en je lijf vindt zijn eigen balans wel, dat is waar. Mijn lijf is ook weer in balans, alleen wat het zo verdomde moeilijk maakt die balans te accepteren is dat ik met mijn 'curves' (ik ben gewoon rond/breed gebouwd, niet dik) moeilijk kleding kan vinden, terwijl ik dat in mijn ongezonde periode tenminste wél kon. Verleidelijk. Maar ik geef er niet aan toe. Zoals jij vroeger op de weegschaal stond, sta ik nog elke dag. Klein beetje erbij en ik pas helemaal nergens meer in. Pure noodzaak. Het lijkt me heerlijk om los te laten!
@Es: Ik zou aanraden: gooi dat ding er uit! Accepteer je curves en snoep niet. De plaatjes die ik van jou gezien heb laten me gewoon een prachtmeid zien!
Mijn voedingspatroon is vrij sober, ik snoep weinig, of het moet op mijn werk zijn. Daar ga ik me nog al eens te buiten aan de dropjes en snoepjes die we in ons assortiment hebben... (maar de laatste tijd wordt dat ook minder!).
Mijn bouw is tenger, en ik ben klein, dus mijn gewicht past bij me. Ik zeg níet dat ik 100% tevreden ben over mijn lichaam. Dat ook weer niet... :-)
En het was nóg knapper geweest als het 3 kilo meer was geweest en je ook zo had ontbeten! Je leeft maar één keer en ervan genieten zo lang je je goed voelt, is zoooooo belangrijk!
Naast de wastafel in het hoekje staat een weegschaal, maar de batterij is al jaren leeg. En verder maak ik me niet druk over m'n gewicht, ik paste laatst een spijkerbroek van zo'n 20 jaar terug (ja, ik weet het, maar ik ben niet zo'n 'weggooier') en die zat nog als gegoten. Dus ik vind het wel best allemaal. ;-)
Wat lijkt me dat een heerlijk resultaat. Ik sta iedere dag op de weegschaal want ik wil zooooo graag 3 kilo minder wegen, maar het lukt niet. Gelukkig ben ik niet echt te dik
en dan is het ook nog eens anti-dieetdag. ben ook jaren verslaafd geweest aan de weegschaal. vond mezelf altijd te dik, terwijl ik een ondergewicht ben. veel te dun, maar ik voel me er goed bij. dus dan zal het wel goed zijn. weeg me nu nog maar 1x per dag. :(
Bij mijn verhuizing een paar maanden geleden heb ik met dat ding in mijn handen gestaan.. wel of niet meenemen.
Meegenomen dus.. en hij staat in de badkamer. Ineens niet meer geobsedeerd sta ik er 1x in de twee weken op. Tot tevredenheid. Ik zal altijd stevig zijn, maar ik geniet wel van mijn leven en zolang de weegschaal dankzij een toch gezond leefpatroon (behalve het roken) elke twee weken ietsjepietsje minder laat zien vind ik het okay. Lijnen.. das pas ongezond!
Good for you! En een heel gezonde manier van mgaan met jezelf en je gewicht. Zouden meer vrouwen moeten doen :-)
Dat zijn leuke verrassingen...
Blij! Wat fijn!
Ennuh.... lekker he, afbakbroodjes met roomboter...
Ik sta nooit, maar dan ook nooit op de weegschaal. Sommige dingen hoef je niet te weten.
Goed!!! Ik voel het wel aan mijn broeken, zeker bij het wisselen van het seizoen. Gelukkig past alles nog heel goed...
@Moniekie: Misschien heb je gelijk, maar ik vrees dat mijn 'obsessie' voor weegschaalgetalletjes nog niet helemaal naar de achtergrond is verdreven...
@Helen: Laat die weegschaal dan maar lekker in het hoekje staan!
Een broek van 20 jaar geleden?? Sjonge... En het model? Jakkes zeg :-) Je hebt hem toch niet echt áán, hè??
@Hanscke: Ik heb er niets voor gedaan, dat is het grappige. Ik denk dat ik heel gelijdelijk aan op het gewicht gekomen ben wat ik nu weeg. Best fijn eigenlijk!
@Wies: Dus jij bent er ook zo een? Sommigen vinden mij ook mager, maar ik weet dat ik dat niet ben :-) Misschien een verkeerd beeld van mezelf, daar zal het probleem wel zitten...
@Marije: Het gaat dus goed met je (op het roken na, maar dat kan ik ook van mezelf zeggen...)! Over pakweg 3 jaar weeg jij ook 3 kilo minder :-)
@Champagne: Ik ben ook blij dat ik mijn 'gewichtobsessie' (ik was de enige die vond dat ik dik was) kwijt ben. Ik weet nu dat ik best af en toe kan zondigen, zonder dat dat veel gevolgen heeft.
@Pascal: Eigenlijk zou het me niet moeten uitmaken. Jeetje zeg, als ik zo door ga krijg ik nog een NEGATIEF gewicht :-)
@Stoere Schrijfster: Mmmm, roomboter... Gelukkig dat ik me ook goed kan beheersen, anders woog ik een ton :-)
@Hette: Wat een geweldige instelling! (En volgens mij heb jij een mooi figuurtje.)
@Petra: Dat is ook een beetje mijn maatstaf: mijn kleding. Soms voel ik me een tientonner, maar dat zal wel met de cyclus (of whatever) te maken hebben.
@Hanske: Oops, wat een afschuwelijke taalfout in mijn comment aan jou :-(
Die broodjes...... heerlijk :)
Niet om je vreugde de grond in te boren, maar de ene weegschaal is de andere niet. Dat merkte ik eens in een kringloopwinkel: ik testte vijf weegschalen, de uitslag varieërde van 62 tot 68 kilo.
Die van de apotheek zal best goed geijkt zijn, dus je mag met recht trots zijn. Grootste prestatie is natuurlijk dat je van de druk van de grammenobsessie bevrijd bent. Scheelt misschien ook in gewicht.;)
Ik ben zelf een weegschaal, dat is al lastig genoeg. Volgens mij is mijn gewicht sinds mensenheugenis 64,8 kilo, Bij een BMI van 19 zit ik op de ondergrens terwijl ik eet wat ik wil (en dat is best veel maar redelijk gezond). Lekker makkelijk, dat wel.
@Neneh: Lekker hè! De broodjes mogen niet te warm zijn, de roomboter mag net niet meer smelten. Dat is het allerlekkerst! :-)
@Epi: Is die 64,8 een gemiddelde van alle weegschalen waar je op staat? :-)
Een BMI van 19 is niet veel, volgens mij ben je te licht! Ik heb mijn eigen BMI eens berekend (http://www.dse.nl/~kokopelli/bmi.html) en ik kom op 19,81 uit. Aangezien ik niet meer in de lengte kan groeien, zou ik dus best nog wat dikker mogen worden :-)
Nee hoor, ik draag hem niet, hoewel het model weer helemaal in is nu. Ik was benieuwd, of ik er nog in paste, ja dus, de rits ging ook zonder moeite dicht. ;-)
oeps, mijn bmi is 18.7. gelukkig begin ik al te krimpen, dus zal mijn bmi ook wel weer omhoog gaan. :)
Knap dat je je weegschaal toentertijd de deur uit kon doen! Ik sta er één keer per week op, meer niet en probeer vooral aan mijn kleding te voelen of er wat bij gekomen is. Want het gaat tenslotte om de centimeters.
'barst van jaloezie'
Er zit wel wat in dat iets beter gaat als je de obsessie los kunt laten.
Ik heb geen weegschaal, ik kan wel aan m'n kleren zien hoe erg het is =:~s
Oef, broodjes met roomboter, rosbief en peper en zout, ook erg lekker! Kijk, dat fietsen is nog ergens goed voor, nu kun je op zondag een echt zondags ontbijtje nemen =:~)
Negentien is inderdaad niet veel, maar het is nog net niet te licht. Volgens deze meter is zelfs 18,5 nog gezond.
Ja, ik zou ook best dikker mogen (en willen) zijn maar het lukt me domweg niet. Dan maar zo.:)
Een reactie posten