Ik realiseer me steeds vaker dat ik meer en meer op mijn moeder ga lijken. Dan bedoel ik niet qua uiterlijk. Daarin herken ik steeds minder, nu de jaren voor mijn moeder gaan tellen. Die tijd komt voor mij natuurlijk nog, de tijd dat je gelaatstrekken gaan vervagen, je huid gaat uitzakken en je er dagelijks plooien en rimpels bij krijgt.Doorleefde gezichten van oudere mensen vind ik over het algemeen prachtig. Maar niet bij mijn moeder. Niet dat ze niet mooi is, je kunt heus de lieve uitstraling nog zien. Gewoon het feit dat ze oud wordt… Dat beangstigt me.
Ik krijg dus steeds meer eigenschappen die ik vroeger bij mijn moeder zo verfoeide. En die me nog ergeren, om het eerlijk toe te geven.
Als we vroeger in de weekends allemaal thuis kwamen (en niet alleen toen, maar zelfs nu nog), zorgde mijn moeder ervoor dat ze alle lievelingskostjes van iedereen in huis had. De maaltijden bestonden uit minstens 48 gerechten. De eettafel stond helemaal volgestouwd. En maar redderen, redderen, redderen om het iedereen naar de zin te maken. Sloven, zou je haast kunnen zeggen. Mijn moeder zag dat anders, die glunderde alleen maar.
‘Ma, doe dat nou niet!’ riepen wij geïrriteerd. ‘Gewoon één pan met boerenkool of God mag weten wat, en wie het niet lust, die eet het maar niet! We komen voor jullie, en niet voor het eten!’
Mijn vader wuifde onze bezwaren zuchtend weg. ‘Laat maar, ze vindt het gewoon leuk.’
Dat kon ik me toen niet voorstellen. Het leek me voor mijn moeder veel gezelliger en makkelijker als ze ontspannen met ons rond de tafel zou zitten, in plaats van dat drukke gedoe met ieders lievelingshapjes. De koelkast barstte haast uit zijn voegen. Tientallen soorten kaasjes, vleeswaren en zuivelproducten (volle melk, halfvolle melk, magere melk, gesteriliseerde melk, gepasteuriseerde melk, chocolademelk, karnemelk, yokidrink in alle denkbare smaken en in volle en halfvolle varianten, roomboter, margarine, halvarine etc. etc.). Voor elk wat wils. Mijn moeder wist precies wie wát lekker vond en zorgde ervoor dat het ons aan niets ontbrak. Natuurlijk kwam het nooit op, en togen we onveranderd huiswaarts met plastic tassen vol overgebleven lekkernijen.
Heel geleidelijk aan zie ik bij mezelf hetzelfde patroon ontstaan. Als mijn kinderen (met aanhang) thuis komen, zorg ik dat ik in huis heb wat zij lekker vinden. Leverworst voor hem, geitenkaas voor haar, gewone cola voor hem, cola-light voor haar, melkhagelslag voor hem, pure hagelslag voor haar, gewone melk voor hem, gesteriliseerde melk voor haar, afbakbroodjes voor hem en haar, salami, ham, yoghurtjes, en ga zo maar door. Het komt niet op, met geen mogelijkheid. Ze komen immers voor mij, en niet voor het eten. Na afloop geef ik ze in plastic tasjes de restanten van de levensmiddelen mee.
Ik geniet er van en ik glunder. Net als mijn moeder.
27 opmerkingen:
Ik herken het wel, ik houd er ook wel wat rekening mee, maar ik weet van mijzelf dat het me ook wel eens irriteerde omdat mijn smaak in de loop der tijd veranderde. Ik moest altijd maar witte chocolade eten terwijl ik al lang van zo puur mogelijk was gaan houden.
Is toch leuk? =:~) Ik houd het wel bij èèn of twee dingetjes, want dan is het nog een verrassing, de hele koelkast vol, daar begin ik niet aan. Samen vies eten schept ook een band.
Ik vind het ook juist wel leuk. Lief ook dat je moeder -en nu jij dus ook- dat doet!
Ik vind het lief! Een goede eigenschap!
Wat betreft mezelf en gelijkenissen: ik ben nog in denial :P
‘Laat maar, ze vindt het gewoon leuk.’
Je vader
is
een wijs man.
Vaders zijn vaak
wijze mannen...
Daar is geen kruid tegen gewassen, tegen zo'n goede eigenschap.
@Hanscke: Het gebeurt inderdaad ook dat ik dingen moet eten of drinken die ik niet meer zo heel lekker vind. Een tijd geleden had ik een 'manie' dat ik altijd Optimel dronk. Daar ben ik allang op uitgekeken. Maar nog steeds haalt mijn moeder Optimel in huis als ik kom.... Ik zeg het maar niet, en drink het maar braaf op :-)
@Marijne: Zo bont als mijn moeder het maakt, maak ik het nog net niet. Maar ik betrap me er op dat ik ook graag wil dat iedereen zijn lievelingsdingetjes heeft. Ik probeer het wat te beperken.
@Rian: Mijn moeder is een lieverd! Denkt alleen aan anderen. Ik hoop dat ik nog meer op mijn moeder ga lijken :-)
@Es: Anderen willen plezieren, ja, dat heb ik wel van huis uit meegekregen.
Bij wat voor zaken ben jij 'in denial'? :-) Ontkennen helpt niet!
@Anders: Mijn vader was af en toe wijs, zeker! Hij kende mijn moeder door en door. Hij leeft helaas niet meer... Overmorgen is hij 3 jaar dood.
@Marius: Mijn moeder is de meest altruïstische persoon die ik ken. Als ik daar een klein beetje van meegekregen heb, ben ik blij!
Wat heerlijk juist. Mijn moeder heeft ook altijd onze lievelings dingen klaar staan als wij eens in Nederland zijn. En altijd een pan boerenkool op de eerste avond. Met extra veel kaas en uitjes.
HMMMMMMMMMM
Misschien is dat gewoon meer moeders eigen als de kinderen weer eens thuis komen?
Dit vind ik nu eens leuk, iemand die zich ergert aan haar moeder en exact dezelfde gewoontes overneemt. Dan heeft je moeder het goed gedaan, ondanks dat haar gedrag je irriteerde.
Wat een heerlijk stukje, ik kreeg er tranen van in mijn ogen omdat ik mijn moeder er zo in herken.
Uit pure heimwee naar dat geredder en gezorg ga ik binnenkort weer eens een weekendje naar mijn ouders. Eventjes weer dochter spelen.
Nogmaals, een heerlijk stukje. Werd er helemaal blij van.
Het is heerlijk om je gasten zo te verwennen en in de watten te leggen. Waarom begrijpen mensen niet dat je het eigenlijk voor een groot deel ook voor jezelf doet? Mijn oma is ook zo. Gunt zichzelf geen moment rust als er bezoek is ondanks alle protesten.
Mooi logje Goentah! En je hebt gelijk, het is niet leuk om te zien dat ouders ouder en daarmee kwetsbaarder worden.
Zo zullen jouw kinderen zich later ook realiseren dat ze op jou gaan lijken. En de berusting van je vader: hoe herkenbaar ;-)
Mooi stukhe Goentah
ik wil jou wel als moeder!!! mijn moeder heeft nooit wat in huis. altijd een lege koelkast. nou kom ik voor haar, maar ze weet dat ik ook even wil eten tussen de middag. niks, ik moet er eerst op uit. vreemd. vroeger was dat ook al zo,nooit kon er eens iemand meeeten. gelukkig steek ik anders in elkaar. iedereen kan hier altijd binnenvallen en krijgt te eten. ik heb zat in huis, juist om vroeger...
Typisch dat er op dit gebied altijd twee uitersten lijken te zijn. Mijn 'schoonmoeder' is ook zo iemand die voortdurend op en neer aan het lopen is met hapjes en drankjes, ze blijft je vragen of je nog iets lust, en als je eenmaal een keer iets lekker vond, dan krijg je dat tot in het einde der dagen. Soms een beetje vermoeiend maar wel lief. Mijn eigen moeder is het andere uiterste. Zij nodigt mij bij wijze van spreken uit omdat ze nog wat restjes heeft staan die opmoeten, en -met alle respect- ze houdt daarin lang niet altijd rekening met onze wensen. Op sommige gebieden is mijn moeder wel zorgzaam, maar eerlijk gezegd heb ik dat 'moederlijke' van je vol willen stoppen met lekker eten bij haar altijd wel gemist. En dan vind ik dat 'redderen' toch leuker, ook al is het soms een tikje vermoeiend ;).
@Hette: Ik denk dat het inderdaad moeders eigen is. Bij jullie dus boerenkool! Daar hoefde je bij ons niet echt mee aan te komen, vandaar dat we dat altijd als voorbeeld namen voor iets wat heel gewoontjes is en waar je niet veel moeite voor hoeft te doen. Maar zelfs boerenkool had ik prima gevonden!
@Annemiek: Mijn moeder is heel gastvrij, en ontvangt gasten altijd heel welkom. Dat heb ik meegekregen. Een goede eigenschap! Maar je kunt overdrijven...
@Ceebee: Laat je maar snel weer verwennen. Heerlijk! Ik moet er niet aan denken dat mijn moeder er ooit niet meer is. Bah, niet aan denken.
@Teddy: Ik begrijp mijn moeder nu helemaal omdat ik het nu bij mezelf herken. En ik doe het ook een beetje voor mezelf, want mijn kinderen roepen nu al dat ik al hun lievelingsdingetjes echt niet in huis hoef te halen. Toch doe ik het, want ik wil dat ze blij zijn.
Jouw oma is dus van hetzelfde laken een pak!
@She: Nee, dat is afschuwelijk. Uiterlijk is nog tot daaraan toe, maar het gaat gepaard met allerlei nare kwaaltjes. Daar ben ik nog steeds niet aan gewend.
@Gerard: Ik zie het nu al aan mijn oudste, als ik bij haar kom heeft ze speciaal voor mij lekkere dingen ingekocht. Zo lief!
Ging het bij jou thuis vroeger ook zo? Je vader die er in berustte? Hahaa! Mijn vader liet zich alle verwennerij ook lekker aanleunen, hoor :-)
@Wies: Hihi, dochtertje Wies :-)
Jij moet dus je eigen eten meenemen? Hmm, dat is weer het andere uiterste. Je moeder is vast erg zuinig. Door de oorlog? Dat zie je erg vaak.
@Nina: Ik ben ook erg blij met mijn redderende moeder. Dat tot het einde der dagen moeten eten wat je niet meer zo lekker vindt, herken ik. Maar daar zeg ik niks van, dat zou alleen maar kwetsen. Ze bedoelt het zo goed.
Gelukkig dat jij wel een zorgzame schoonmoeder hebt!
@goentah: Mijn moeder en ik zijn ware tegenpolen, maar toch, als je door iemand opgevoed bent kan het niet anders dan dat je onbewust het een en ander overneemt. Soms zeg ik dingen op een bepaalde manier, net zoals zij het zou zeggen.. Dat soort dingen. Brr!
Heel mooi geschreven en herkenbaar
Ik zie het ook gebeuren in mijn moeder
@GobboE: Hoe oud je ook bent, je blijft altijd kind als je weer thuis komt... inclusief vertroetelen. Dat blijft. Maar het ouder worden vind ik echt moeilijk. (Van mijn moeder dan, hè ;-) )
:) Ik wil jou ook wel als moeder, of nanny... Dan is er nooit meer iemand die zegt: er is niks in huis
Net als de meeste anderen, vind ik dit een goede eigenschap.
Met dienstbaar zijn naar anderen (vooral naar geliefden) is niets mis.
Maar het kan makkelijker (zonder iemand te benadelen); kijk niet naar hun lievelingsgerechten, maar kijk naar de dingen die ze absoluut niet lusten.
Dan kun je gewoon een/enkele gerechten maken, maar rekening houden met individuele wensen door bepaalde ingredienten apart te serveren.
Dat neemt je driekwart van het werk uit handen, zonder dat je jezelf of een ander tekort doet. ;-)
Heej, ben je toevallig familie van mijn moeder? ;-)h
Ja je blijft altijd kind en hebt dus ook geen gelijk als je ouders een ander emening zijn toegedaan :)
Maar het ouder worden is onoverkomelijk, maa rdat maakt het idd niet per se leuk.
Hahahaha! Dat herken ik ook in mijn moeder! Wat leuk! Alle moeders doen dat. Alle leuke moeders.
Ik vind het een lieve gewoonte, niks mis mee. En jouw kinderen gaan het waarschijnlijk later ook zo doen, ook al mopperen ze nu.
mijn moeder doet dat niet, maar alle andere dingen die ze wel doet, zie ik ook langzaam één voor één in m'n eigen leven, als moeder, verschijnen.
prachtig !
als het gezin de hoeksteen is van de samenleving, zijn wij moeders het cement ; )
Heeft jouw moeder ook wel eens een blog black-out? ;-))
Een reactie posten