Het is net 16 september geworden. De verjaardag van mijn vader.
Al zijn tweede verjaardag dat hij er niet meer is.
Ruim een jaar geleden is hij overleden, en ik mis hem nog steeds.
Zijn laatste jaar was één van mijn moeilijkste jaren. Niet alleen door zijn ziekte, maar ook door wat er met mijzelf gebeurde. Ik was niet gelukkig. Dat wist hij.
Ik mailde altijd veel met hem. Hij had een soort haat/liefde verhouding met de pc, snapte er eigenlijk weinig van, maar mailen deed hij graag. Alle mails printe hij uit. Voor mijn moeder, die moeite heeft om op het scherm te lezen, maar ook voor zich zelf. Regelmatig ging er wat mis met zijn pc, en mailde hij weer dat hij de pc het raam uit zou gooien! Gek werd hij ervan, maar hij leefde ook voor de mails met zijn dochters. Mailtjes van hem werden vaak na middernacht verstuurd. Dan checkte hij voor hij naar bed ging zijn mail, en mailde terug.
Maar vooral zijn laatste maanden (wist ik toen maar dat hij nog maar een paar maanden had..) heb ik niet zoveel gemaild. Ik kon het niet opbrengen om gezellige mails te schrijven, dus schreef ik maar niet. Ik zei altijd tegen hem: "Geen nieuws is slecht nieuws". En als het te lang duurde voordat ik mailde, dan belde hij. Dat was heel bijzonder, want hij was geen beller. Geen prater ook eigenlijk. Maar juist door die telefoongesprekken zijn mijn vader en ik veel nader tot elkaar gekomen. Ik ben een echt vaderskind. Hij heeft eens tegen mij gezegd: "Het doet mij pijn te weten dat mijn dochter ongelukkig is".
Die laatste paar maanden waren toch bijzonder. Ik heb zijn sterven van dichtbij meegemaakt, ik was er tijdens zijn sterfbed, ik verzorgde hem en hield zijn hand vast toen hij stierf. De laatste zorg heb ik zelf gedaan. Samen met mijn tweelingzus. Ik wilde geen vreemde handen aan hem, ook al was hij dood.
Het is misschien vreemd om te zeggen dat het een mooie tijd was toen hij stervende was. Maar dat was het. Hij had geen vrede met zijn naderende dood, maar het was wel een vredig sterven. We hebben het mooi gedaan als gezin. Het leven, en zijn sterven.
Ik mis hem.
vrijdag, september 16, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
hoi hoi
ik wilde je even ""sterkte"" wensen
op deze waardevolle dag vol met vele emotie`s en gedachtes.
ik hoop je blij de dag door komt wetende dat je pa pijn had als jij ongelukkig/verdrietig was.
wel fijn je het toch als vredig hebt ervaren zal zeker geholpen/helpen hebben bij verwerking.
zoals je zegt waren jullie zijn zonnetjes dus graag een zonnetje op je gezicht :-) op zijn verjaardag.
en dat mag met een traan maar wel van geluk graag omdat je toch zeker gemazzeld hebt met zo`n pa.
""""STERKKTTEEEE""""
MVGR AFZ MONO
ik begrijp je heel goed, je hebt het heel duidelijk verwoord.
ik mis mijn moeder nog, niet meer dagelijks maar toch ...
ook ik ben blij dat ik de laatste periode heel bewust en van dichtbij heb mee mogen maken, het was heel waardevol.
ik heb een gedicht geschreven, misschien heb je er wat aan.
http://voordeliefhebber.web-log.nl/log/3049530
ik wens je sterkte vandaag,morgen, .......
je weet wat ik bedoel.
veel liefs xx
Bedankt voor jullie berichtjes...
Het was een "gewone" dag, die 16e september, alhoewel mijn gedachten steeds bij mijn vader waren. Inderdaad Anne, het maakt niet uit welke dag het is, missen doe ik hem toch wel.
Ik had de avond van de 16e zelfs een bruiloft, dat voelde wel dubbel. Het was een bijzondere bruiloft: een marokkaanse bruiloft. Ik zal daar snel een blogje over schrijven!
ja, ik ken het gevoel. mijn vader is in maart overleden en in juni zou hij 80 worden. we zijn met zijn allen, kinderen en moeder uit geweest. het was super weer die dag. ook ik mis mijn vader, hij springt niet meer online op msn. hij was gek met zijn pc. en alle gekkigheid en fotoos mailden we naar elkaar. het was een bijzondere man. ik wens jou ook sterkte met de gevoelens die je beleeft. groetjes. wies
Jij ook heel veel sterkte, het is nog erg vers bij jou...
Ook al weet je dat je ouders stervelijk zijn, en weet je dat de kans groot is dat je ze overleeft, het voelt toch als een groot gemis als één van je ouders er niet meer is.
Koester de herinnering aan je vader!
G.
Een reactie posten