FPZ

Waar in de gezondheidszorg de term "Zorg op Maat" steeds meer gebezigd wordt, in de farmaceutische wereld spreekt men tegenwoordig over "Farmaceutische Patiënten Zorg", kortweg FPZ genoemd.
Eigenlijk is het niets nieuws. Het omvat alles wat er verwacht wordt van een apotheek en haar medewerkers. Het is bijna niet meer voor te stellen dat vroeger apotheken werden beschouwd als een soort "doosjesschuivers": de DOKTER schreef een medicijn voor, en de apotheek leverde het af. "Dokter" niet voor niets in hoofdletters geschreven, want voor veel mensen is de dokter nog steeds heilig; hij weet alles, en de apothekers hebben het maar uit te voeren...
Met de automatisering is er een nieuw tijdperk begonnen: door te registreren kan er betere patiëntenzorg komen. Alles wordt vastgelegd, en interacties (ongewenste neven-effecten die geneesmiddelen op elkaar kunnen hebben), contra-indicaties (redenen waarom een geneesmiddel NIET afgeleverd moet worden), intoleranties (overgevoeligheid voor een bepaalde stof), worden door de farmaceutische computerprogramma's meteen opgemerkt. De assistenten kunnen hier onmiddellijk ingrijpen.
Dat dit een goede zaak is, spreekt voor zich. Hoe weet de cardioloog immers wat de huisarts al heeft voorgeschreven, als de patiënt het zélf al niet meer weet? En hoe weet een apotheker, of een patiënt geen misbruik maakt van een geneesmiddel, door een bepaald verslavings-gevoelig middel in meerdere apotheken te halen? Want ook de apotheken onderling staan door middel van geavanceerde farmaceutische programma's met elkaar in verbinding. Afleverdata en einddata worden vastgelegd.
Op deze manier wordt de patiënt beschermd.
Dosescontroles worden berekend, en regelmatig moet de arts "gecorrigeerd" worden, of is er overleg met de voorschrijver over het al dan niet afleveren van een bepaald geneesmiddel of in een bepaalde toedieningsvorm.
Omdat ook patiënten steeds mondiger worden, is een andere manier van omgaan met patiënten vereist. Bij afleveren slechts het gebruik en dosering vermelden, voldoet niet meer. Eerste uitgiftes worden begeleid met instructies en veel informatie. Waar voorheen de arts instructie gaf hoe te inhaleren bij astma-medicatie, nu laat de arts dit aan de apotheek over. In de meeste apotheken is dan ook een spreekkamer aanwezig, waar de patiënt in alle privacy over van alles kan worden geïnformeerd en geïnstrueerd.
Dat deze verschuiving niet zonder slag of stoot gaat, is duidelijk. Het oude imago van "doosjesschuivers" is de apotheek nog niet helemaal kwijt. Zowel niet bij de patiënt als bij sommige voorschrijvers. Dermatologen spannen de kroon: ingewikkelde receptuur voor een te bereiden zalfje, terwijl een handelspreparaat met íets andere verhoudingen van werkzame stoffen het zelfde effect heeft. De dermatoloog geeft niet zomaar zijn autoriteit uit handen. En regelmatig wordt er overlegd en onderhandeld tussen beide beroepsgroepen.
De assistenten hebben het druk gekregen. Beroepskennis is vereist. Fuctie-eisen worden verzwaard. Werkdruk is groot. Maar het is het mooiste en meest veelzijdige beroep wat er is. Het blijft een uitdaging!