Ik zit me af te vragen of ik dit blogje wel of niet moet schrijven. Twee redenen:
a) Ik wil niet de indruk geven dat ik een depressief of somber persoon ben
b) Het is persoonlijk
Maar toch ga ik nu dit blogje schrijven, ik kan bovendien nergens anders aan denken...
Waar gaat het dan over? Het gaat over een verjaardag. Niet zomaar een verjaardag, maar de eerste verjaardag van mijn dochter als 'gebroken gezin'.
Mijn eigen verjaardag is al geweest, en dat was simpel: ik heb hem domweg niet gevierd. Ten eerste kón ik hem niet vieren, ik was op vakantie, en ten tweede wilde ik niet nadenken over wie ik zou uitnodigen. Schoonfamilie ja of nee...Confrontaties....Semi-gezelligheid....Ik kon het niet opbrengen, had er geen zin in.
Maar binnenkort is mijn dochter jarig. En zíj speelt nu de hoofdrol. Ik ben ondergeschikt op haar verjaardag. Logisch. En omdat zíj dat graag wil, heb ik mijn hele (ex) schoonfamilie uitgenodigd. Want het zijn háár grootouders en ooms en tantes. Om nog maar niet te spreken over haar vader, (nu nog) de belangrijkste man in haar leven. Ze komen dus allemaal.
Na een echtscheiding krijg je met dit soort zaken te maken. Eerste verjaardag, eerste Kerst, eerste vaderdag, eerste moederdag...Alles is anders geworden. Maar je moet er even doorheen. Zo zie ik dat dan maar...Er waren wel evenementen die gevierd werden in mijn schoonfamilie, maar daarvoor was ik niet uitgenodigd. Mijn dochters wel, dus zijdelings was ik er bij betrokken.
Ik had een goede band met mijn schoonfamilie, en niet meer bij de familie horen, doet me verdriet. Het voelt als gemis.
Nu er weer iets samen gevierd gaat worden, zal alles anders zijn. Misschien een beetje ongemakkelijk. Onwennig. Er zullen geen zware gesprekken worden gevoerd, de sfeer zal luchtig en oppervlakkig blijven. Een beetje aftasten. Voor hun is de situatie ook veranderd. En ik weet wel zeker dat ook zij de pijn van het gemis voelen.
Deze naderende verjaardag houdt me dus bezig. Ik zie er als een berg tegenop. Maar vluchten kan niet, en wil ik niet! En na deze eerste keer, zullen verjaardagen vast makkelijker worden.
Ik zet mijn verstand maar even op nul, blik op oneindig, en maak er woensdag een gezellige dag van voor mijn jarige!
Als ik mijn blogs zou indelen op categoriëen, dan zou deze belanden in de categorie : "zeur- en zanikblogs"! Onderwerpen die je even van je af moet "bloggen". De zogenaamde ZZ-blogs!
maandag, september 26, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
16 opmerkingen:
Ik vind dit logje erg kunnen, Goentah.
Goed dat je het van je af hebt geblogd... en ik heb van het weekend een verjaardag meegemaakt. Eerste met beiden nieuwe relaties en schoonfamilies... viel best mee... zeker als je bedenkt dat de vriend van de moeder van het kind, de man is waardoor het uit is... als je dit met zijn allen aankunt, kun je volgens mij veel meer aan.
Sterkte binnenkort! *ben wel benieuwd naar de afloop van je feestje*
Goentah, waar is de rss bij Blogger?
Ik ben er dus nét achter hoe ik moet linken!!! Weet ik veel hoe ik de rss moet instellen...:-(
Ben nogal een digibeet, vrees ik!
Ik zal jou ook linken, kom regelmatig ook even bij jou gluren!
Maar nu ben ik al heel trots dat ik kan linken! Joepieeee!!
Huh?? Alle links weg.....:-))))))
Hoe kan dat nou????
En ik dacht dat ik slim was...
Een mooie zanikblog!
Je bent er al uit. Deze keer is het het moeilijkst.
Lastig inderdaad, gelukkig zeg je zelf al dat jouw schoonfamilie jou waarschijnlijk ook mist... dat is in elk geval een goed begin. Het wordt vast een leuker verjaardagsfeest dan je nu voorziet. Daarvan ben ik overtuigd.
ik vind het helemaal geen zeur en zanikblog !
iemand die zeurt en zanikt blijft zitten waar hij/zij zit en verroert zich niet.
blijft zeuren en zaniken zonder oplossingen te bedenken laat staan zich in het diepe te gooien.
jij viert de verjaardag van jouw meid, met ex en ex schoonfamilie, wees trots op jezelf dat je aanpakt.
luchtig zou het zijn als je je helemaal nergens iets van aan zou trekken, dat doe je wel omdat jij wilt dat deze verjaardag moet slagen, voor je meissie !
een prima blog, toch zie ik het liever onder een categorie "probleemaanpakkers" staan.
je doet het goed, dikke kuss
xx
Dit weekend de verjaardag van mijn zoontje gevierd. Het was idd een leuk feestje. Ondanks de nieuwe/oude vriend van mijn ex.
Zoals mijn zus later tegen mij zei: "Je bent zelf het grootste probleem." Waarmee ze bedoelde dat de beren die ik op de weg zag, slechts spinsels in mijn hoofd zijn.
P.S. onderhand heb ik wel wat sites mogen maken. Als je hulp nodig hebt bij het linken en rss, laat het me dan maar even weten.
Laatste avond voor de verjaardag, en het enthousiasme van mijn dochter slaat nu zelfs een beetje op mij over. Ze is kinderlijk opgewonden, alhoewel ze 18 wordt!! Magische leeftijd...Dus daarom maken we er een bijzondere dag van! Zo'n leeftijd kun je ook niet ongemerkt voorbij laten gaan.
@johan, dank je voor je aanbod, ik zal het in gedachten houden! Mocht ik helemaal vastlopen, dan weet ik je te vinden!
Veel plezier morgen met de jarige meid! Komt goed.
goentah,
gefeliciteerd met je "volwassen" dochter.
ik denk aan je.
xx
Dank je! En guess what...mijn (ex) schoonouders belden al om te feliciteren! Mij dus, niet de jarige! Het gaat wel goed komen!
Gefeliciteerd Goentah.
En wees blij dat ze EINDELIJK 18 wordt. Dan zal dat gepuber zo langzamerhand toch wel voorbij zijn,...
Maak er een mooie dag van!
goentah,
zij, je schoonfamilie zitten met hetzelfde probleem, een hele mooie stap van hun kant maar .......
ook jouw verdienste.
xx
Goentah,
Een mens lijdt het meest,
van het lijden dat hij vreest.
Onnodig en jammer.
Zorgen gemaakt om niks.
Blijkt pas achteraf.
Look always on the bright side ...
Ik wilde je ook even van harte feliciteren met de verjaardag van je dochter; hopelijk wordt het een onvergetelijke dag voor iedereen!!
(We 'liefhebberen' soms op dezelfde blog... vandaar)
Mooie woorden, J-J. En waar ook nog... Thanks!
Een reactie posten