Fun

Toen ik jong was (láng geleden dus) bleven mijn ouders altijd wakker als ik op vrijdag- en zaterdagavond ging stappen. Het heette toen nog geen stappen, maar we gingen gewoon uít, of de kroeg in. Ik heb de tijd nog meegemaakt dat we (mijn tweelingzus en ik) om 12 uur thuis moesten zijn! Niet meer voor te stellen, maar écht waar. Heel streng waren mijn ouders niet, eigenlijk best schappelijk. Ze zeurden niet als het een kwartiertje later werd. En wij hadden er altijd wel een smoes voor: druk bij de garderobe: iedereen moest om 12 uur thuis zijn, dus om 10 voor 12 was het spitsuur. Of: vriendin die een fietssleutel kwijt was, en wij waren solidair met zoeken. Of iets in die geest. Maar goed, mijn ouders bleven dus altijd wakker als hun dochters nog niet veilig thuis waren.
Na die periode van 12 uur, is er een tijd geweest dat ik het verschrikkelijk bont heb gemaakt, en mijn ouders vaak in grote ongerustheid heb laten wachten. Soms wel tot 4 uur 's nachts.
Mobiele telefoons waren er nog niet, dus je kon ze niet even geruststellen dat je niet verkracht in een steegje lag dood te bloeden, maar gewoon nog niet weg wilde omdat die leuke jongen óók nog niet weg was...
Uiteindelijk werden mijn ouders toch wel wat minder bezorgd, naarmate ik ouder werd. Maar hóe stilletjes ik ook probeerde thuis te komen als ik een avond weg was geweest, mijn moeder kwam altijd wel even in nachtpon beneden. Ze hoorde me, ze voelde me, ze rook me.....gewoon het moederinstinct denk ik. Ik was natuurlijk niet altijd even nuchter. En ik verdenk mijn moeder er stiekem wel eens van dat ze gewoon even wilde checken in welke staat ik thuis kwam.
Toen mijn dochters voor het eerst uitgingen, haalden en brachten we ze meestal. Nu hoef ik daar niet meer mee aan te komen, stel je voor zeg.
Ze gaan uit als ik naar bed ga, en ze komen terug als ik opsta. Nou ja, beetje overdreven, maar het zit er niet ver naast. Ik blijf er dus niet voor wakker. Maar ik slaap niet helemaal relaxed. Val slecht in slaap, word vaak wakker. Als ik 's nachts naar de wc moet, kijk ik altijd even in hun kamers of ze er al zijn. Is dat het geval, dan pas kan ik rustig ademen. We hadden eerst een afspraak dat ze zich even zouden 'afmelden' als ze thuis waren. Even aan mijn schouder schudden (zonder hoorapparaten in hoor ik toch niet wat ze zeggen, en dat weten ze) en ik werd wakker, zag ze staan, en was gerust. Dat afmelden hebben we afgeschaft. Het was een beetje onzinnig eigenlijk. Het sloeg in feite nergens op. Ik werd er alleen maar wakker van.
Ik vind het nog steeds geen fijn idee als ze uitgaan. Soms zie ik overal spoken. Er loert overal gevaar. Maar zij zien dat niet zo. Ze maken gewoon pret. En zijn lekker aan het feesten, net als ik vroeger deed. Bovendien regelen ze het altijd zo dat ze met anderen kunnen terugfietsen. Dat laatste levert trouwens nog een mooie smoes op, als ze héél laat (vroeg) thuiskomen: "Degenen met wie we mee fietsten wilden nog niet naar huis...."
Ach, de geschiedenis herhaalt zich. En ik ben nog jong genoeg om het van hun kant te kunnen zien. En als ze thuiskomen en ik word wakker, dan blijf ik gewoon in bed liggen, want ik weet heus wel dat ze niet de hele avond cola drinken!