Vrouwen en hun haar. Welke vrouw is er nou 100% tevreden over haar haar?Ik kijk vaak met afgunst naar het haar van andere vrouwen. Wat zij hebben, heb ik niet. Ik heb een permanente bad-hairday. De ene dag wat meer dan de andere, maar het blijft een moeilijk punt.
's Ochtends zit het nooit zoals ik wil. Ben altijd in de weer met gel, mousse, spray, clay, mud en wat al niet meer, om het er een beetje toonbaar uit te laten zien. Ik heb ook niet één soort gel, maar wel 20 soorten, van 20 verschillende merken. Altijd op zoek naar het wondermiddel. En nooit gevonden. Hetzelfde met kappers. Altijd op zoek naar die ene kapper, die mijn haar knipt zoals ik het wil, en eruit laat zien, zodat ik echt tevreden ben.
Mijn laatste twee kappersbezoeken kwamen een heel eind in de goede richting. Het beviel me zo goed, dat ik voor komend weekend wéér een afspraak bij die kapper gemaakt heb! Eigenlijk beviel het laatste bezoek me ietsje minder, maar ik ga het nu nog één keer proberen. Ik ga weer naar de Kinki Kapper.
Het was wel een klein drempeltje waar ik over moest toen ik er voor het eerst kwam, want het merendeel van de klanten komt er met extreem haar vandaan: extreme kleur en/of extreem model. En dat wilde ik niet. Beetje opvallen mag wel, maar ik ben geen trendsetter.
Ze zijn daar echter ongelooflijk aardig. (En duur.) Ze hanteren een heel persoonlijke benadering: "welkom Goentah", "we komen zo bij je, Goentah", "wil je wat drinken, Goentah"...etc etc. Je hoort je eigen naam wel 100 keer in de eerste minuten dat je er bent. Maar het werkt wel, want onbewust voel je je blij en vrolijk worden. (Totdat je moet betalen.) Toch moet ik zeggen dat ik deze kappersbezoekjes absoluut niet vervelend vond. Het was er relaxed, de inrichting is heel apart en de klantvriendelijkheid dus groot.
De kappers daar nemen de tijd om uit te vinden wat je precies wilt; boeken, kleurstalen en modellen worden erbij gehaald. Samen met de klant proberen ze erachter te komen wat het beste is. Dat stelde mij heel erg gerust, want ik wantrouw kappers die meteen al beginnen te knippen zonder goed naar mij geluisterd te hebben. En die zijn er.
Vanaf zaterdag heb ik dus ander haar. In elk geval een andere kleur. Ik weet niet eens meer welke haarkleur ik van mezelf heb, misschien ben ik wel helemaal grijs! Ik meen me te herinneren dat het zout-en-peperkleurig was. De laatste jaren had ik het rood. Soms wat meer kastanje, soms wat meer mahonie, soms écht knalrood...maar altijd een roodtint. Nu laat ik het chocoladebruin kleuren, met wat rode highlights erin. Kinky Goentah!
(De foto is slechts ter illustratie.)
3 opmerkingen:
Ik vind kappersbezoek vreselijk!!! Je moet noodgedwongen de hele tijd kijken in van die enorme spiegels naar je eigen hoofd dat er altijd doodmoe uitziet door het licht.
Ben blij dat ik tegenwoordig iemand heb die mijn haar gewoon bij mij in de keuken knipt en verft. En gelukkig ook nog goed, want van oorsprong is ze kapster. Anders had ik een bloempottenmodel......en dat is ook niet echt wat natuurlijk. :-)
Ach ja kappers, de meesten willen maar 1 ding, en dat is je van zoveel mogelijk haar beroven, (ik noem de kapper dan ook meestal kaper) zodat iedereen het verschil ziet.
Je hebt gelukkig een kapper gevonden die het (meestal) wel zo doet als jij wilt... een uitzondering in kappersland.
Zaterdag weet ik pas of het is wat ik wil...Ik maak me er niet druk om, het is maar haar! Groeit wel weer aan als het 'verknipt'is.
Een reactie posten