Ochtendstress

Doordeweekse dag 7.00 uur.
Normaal gesproken hou ik me nooit bezig met files, mijn werk is op loopafstand, en als ik toch eens 's ochtends vroeg ergens moet zijn, dan neem ik de trein.
Vandaag moest mijn dochter om 7.30 uur in een naburig dorp zijn. Weer een tijdelijk baantje voor een arbeidsbureau, dit keer in een koekjesfabriek. Het lijkt wel of er in ons (provincie)stadje zelf geen baantjes zijn, tot nu toe heeft ze alleen maar in een straal van 20 km er omheen gewerkt. Geen probleem, ofwel ze fietst, ofwel ze neemt de bus.
Maar nu had ik een beetje te doen met haar, ze had de bus van 6.30 uur moeten nemen om op tijd te komen. Aangezien ik vakantiedagen aan het opmaken ben, en dus heerlijk vrij ben, bood ik aan haar te brengen.
Wat een gestress!! Het lijkt wel of heel Nederland in de auto zit! En het was donker, de ruiten besloegen, zicht was zowat nihil. Voor iemand als ik met een lichte nachtblindheid een ellende.
De A12 stond al vast toen ik erop schoof. Ik was echt naief dat ik dacht dat het met de auto sneller kon...Gelukkig konden we er bij de eerste afslag al af, en was daarna de enige file die van fietsende scholieren. De koekjesfabriek was snel gevonden, en we waren allebei opgelucht dat we het gehaald hadden binnen de tijd. Routenet gaf aan dat het 16 minuten rijden was, ik had er drie kwartier voor uit getrokken. Bleek geen overbodige luxe.
Wat je al niet voor je kids over hebt.... De volgende keer gaat ze maar met de bus, want om vóór mijn eigen werk eerst een uurtje in de file te staan is me wat teveel van het goede.
Ik heb bewondering voor mensen die dit iedere ochtend moeten doorstaan en ik snap mijn werkgever nu als hij 's ochtends eerst de file van zich af moet schudden voor hij over kan gaan tot de orde van de dag.