zondag, november 06, 2005
Doorboord
Laatst had ik het weer. Ik raakte met iemand in gesprek, en mijn blik werd als een magneet aangetrokken naar het binnenste van zijn mond. Daar zat wat, ik móest er wel naar kijken. Het leek op een sliertje slijm, of een belletje spuug. Het glinsterde, en ik was al bang dat ie met consumptie zou gaan praten en dat ik dat snotterige goedje op me zou krijgen.
Eindelijk zag ik wat het was. Ik blijf het een ranzig gezicht vinden, verre van aantrekkelijk. Eerst heb ik altijd de gedachte: “Gatver, wat zit daar in die mond.” En als ik het door heb kan ik een rilling van afschuw niet onderdrukken.
Een tongpiercing dus. Bah.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Mijn zoontje viel toen hij twee was een gat door zijn tong. Dwars er door heen gebeten. Grote paniek, dagen geen vast voedsel en na maanden pas dicht. Voor de grap zei ik tegen de dokter dat hij altijd nog een bel er in kon hangen. Zo die arts was kwaad..
Een ongewenste tongpiercing dus :-(
Ik begrijp niet dat mensen dit voor hun plezier doen...
Tja... Ik heb me nog nooit zo zelfverzekerd gevoeld als toen ik net mijn eerste piercing liet plaatsen. Ik kon echt de hele wereld aan. En nog steeds, als ik een dipje heb, en aan dat moment denk (nu 5 jaar geleden) voel ik me meteen een stuk beter. In middels heb ik er twee, en wel zo dat men ze alleen ziet als ik wil dat ze gezien worden. Dus van mij heb je geen last ;)
Corine, als jij er maar blij mee bent! En dat ben je :-)
Ik durf bijna niet te vragen wáár...en je hoeft er ook geen antwoord op te geven, hoor! Zelf zou ik het niet eens durven, ik vond gaatjes in mijn oren laten schieten al doodeng!
Eigenlijk heb ik 2 piercings: in beide oren!
whahaha, ik voel met je mee goentah, ik ben alleen een stapje verder gegaan dan jij, heb in beide oren 3 gaatjes!
maar een piercing met zo'n dikke breinaald ... ik krijg kippevel als ik het zie.
mijn oergevoel, mijn krachtigste momenten corine, de geboorte van de kids!
als ik een dipje heb koop ik een nieuw kledingstukkie of ga naar de kapper.
xx
@Anne, dat heb ik nog niet mogen meemaken, maar ik kan me goed voorstellen dat dat een heel goed en trots gevoel geeft
@Anne: even offtopic, is je haar nog oranje?? Haha! Of ben je als 'troost'al naar de kapper geweest?
je zal het niet willen geloven, het oranje gaat er steeds meer eruit en eigen kleur lijkt terug te komen zonder uitgroei en nu, nu mis ik het fleurige vurige
:-)
xx
Een reactie posten