Soms baal ik zo ongelooflijk van mezelf.
Dan wil ik zeggen: “Ik mis je.”
Maar ik vraag: “Hoe gaat het op je werk?”
Ik wil vragen: “Ben je gelukkig?”
Maar ik vraag: “Hoe is het met je ouders?”
Waarom zeg ik niet de dingen die ik in gedachten al wel honderd keer gezegd heb? Waarom is dat toch zo moeilijk? Waarom zeg ik niet wat ik voel?
Waarom praten mensen in films of boeken wél over dit soort zaken? Het lijkt zo gemakkelijk. Zo simpel. En zo normaal. Maar waarom spelen dit soort gesprekken zich alleen maar in mijn hoofd af, en kan ik ze nooit over mijn lippen krijgen?
Iets rechtstreeks zeggen is zo verdomde moeilijk. Confrontatie aan gaan. Over gevoelens praten. Ik voer hele gesprekken in mijn hoofd, en ik zeg daar altijd wat ik wil zeggen. Ik zeg wat ik voel, wat ik denk, wat ik wil. Maar mijn lippen blijven gesloten.
Die gesprekken houden mij uit mijn slaap. Zorgen ervoor dat ik hele nachten wakker lig. Ik ben er zo druk mee, ik kan geen rust vinden. ’s Ochtends dwarrelen de woorden nog in mijn hoofd rond. Ik ben nooit uitgepraat. En ik ben zó moe.
21 opmerkingen:
CC, ik denk eerder dat het een kwestie van vertrouwen is...
Ik herken het enigszins, maar kan er verder niks nuttigs over zeggen..
ik zou willen dat ik een antwoord voor je had, was mijn probleem ook misschien opgelost
xx
@Stella: Nee, er valt ook helemaal niks zinnigs over te zeggen :-( Als we gewoon eerlijk konden zeggen wat we willen en voelen zou alles een stuk makkelijker zijn...Nu blijf je maar met oud zeer rondlopen.
@Anne: Het hart op de tong hebben, nooit misverstanden laten ontstaan, geen blokkades tussen mensen om te zeggen wat je wilt...Makkelijker gezegd dan gedaan :-(
Zou je deze eigenschap moeten aanleren, of is hij aangeboren??
Ik doe het steeds vaker.
Gewoon zeggen. Vragen. Doen.
Niet bang zijn voor die ene keer dat het verkeerd wordt geïnterpreteerd. Niet bang zijn dat je een keer erdoor op je gezicht gaat. Gewoon doen. Vragen. Zeggen.
@Oh!: dus gewoon direct zijn. Geen omwegen bedenken, niet tussen de regels door praten...denken dat de ander wel begrijpt wat je bedoelt...
Als ik dát zou kunnen, zou het een hoop frustraties schelen.
Iemand zulke vragen stellen is niet makkelijk, zelfs al ken je hen door en door. Ik durf het meestal ook niet echt op de man af te vragen, tenzij de persoon in kwestie een aanzetje geeft... Stom misschien, want zelf vind ik het fijn als mensen mij die dingen vragen of zeggen.
euhhhh Goentah, ik heb het hart zeker op de tong, alleen soms in hele gevoelige zaken .....
Ik las laatst in de krant van twee mensen die elkaar via internet hadden leren kennen.
Ze zijn een relatie aangegaan en zien elkaar nu in de weekends. En wat blijkt?
In de chat communiceren ze intiemer dan in het echt.
@Veerle: Het is zeker fijn als anderen het bij jou doen, je weet waar je aan toe bent! En het maakt het makkelijker om eerlijk en open terug te zijn...Communicatie wordt zo een stuk eenvoudiger.
@Anne: en juist die gevoelige zaken zijn zo belangrijk!! Mensen zijn rare wezens :-(
@J-J: Ik geloof je onmiddellijk! Op de chat heb je geen last van drempels, je zit daar alleen voor je pc'tje.
Dat stel waar jij het over had moet 2 computers aanschaffen, en af en toe even gaan chatten :-)
Probeer het eens bij één mens, en kijk of dat wil. Mensen laten je heus niet vallen als je iets verkeerds zegt.
@Petra: bij sommige mensen gaat het wel, maar hoe dichter ze bij je staan, hoe moeilijker het wordt geloof ik....Soms dan. Het heeft ook met de persoon tegenover je te maken. Ik kan open terug zijn als ik openlijk benaderd word.
Zou het met een vorm van beschermen te maken hebben? Je beschermt je zelf: immers, wie kaatst moet de bal verwachten en wil/kan je dat wel?
En je wilt de ander beschermen: misschien wil je die niet kwetsen of pijn doen.
Spreekwoorden:
Wat niet weet, wat niet deert.
Spreken is zilver, zwijgen is goud.
De mens in het algemeen is het communiceren verleerd. Behalve stukgelopen relaties zag ik dit jaar meer dan mij lief was hoe long-time friends vervreemdden. En wanneer dat spulleke elkaar eens in de zoveel tijd tegenkomt, gaapt dat elkaar stom aan. Was het echte leven maar een zoetsappige soapserie waarin geliefden rechtsstreeks elkanders gevoelens tonen en vijanden ruzies uitvechten (in plaats van dit doodzwijgen).
@J-J: Wat jij zegt is ontzettend waar...het is zelfbescherming. Geen pijnlijke onderwerpen durven aanroeren.
@Macphisto: In soaps lijkt het zo makkelijk, maar juist daarom zijn ze zo onecht. Het gewone leven, gewone relaties zitten veel gecompliceerder in elkaar.
Of moeten we nu met z'n allen soaps gaan kijken om er wat van te leren?
*gaat vanmiddag even lekker studeren met As the World turns*
Je snapt wel dat ik dit helemaal herken hé!!! Vandaar dat ik weinig logs lees, laat staan reageer. Ben even van de wereld, zeg maar.
ik gedachten gesprekken voeren vind ik zelf ook een stuk makkeijker. Vooral omdat de antwoorden dan altijd kloppen met wat je horen wilt!
Maar ik ben het wel met Oh! eens. Direct zijn levert meer op dan af en toe eens verkeerd worden opgevat.
Hoop dat je snel weer wat slaap inhaald.
@Pike: Ik had al door dat je niet zo lekker in je vel zit momenteel...Doe gewoon even waar je zin in hebt, take it easy. Ik ben lekker wezen sporten vanavond, hoofd leeg en gewoon moe! Hopelijk helpt dat...
@Corine: Gewoon zeggen wat je wil en op zo'n manier dat het maar op één manier uitgelegd kan worden is idd het beste..
Over mijn slaapritme: ik heb géén ritme momenteel. Bah. Ofwel niet in kunnen slapen, ofwel vaak en veel te vroeg wakker worden :-(
het leven is een soap, :-))
okee, het gaat daar allemaal een stuk makkelijker en ontvoeringen, branden enz allemaal overkomt het hen in een dorp.
ik geef toe, ik kijk GT ST samen met mijn dochter (door oudste zoon aangehaald maar die vindt het nu onzin) en we genieten ervan :-)
Afhankelijk van je relatie tot dat persoon zou je het misschien kunnen schrijven...
Bijvoorbeeld in een sinterklaasgedicht dat bij een cadeau hoort, of met valentijnsdag.
@CC: Het is ook een kwestie van durf, van moed. Soms is het makkelijker om je mond te houden...Maar makkelijk is niet altijd beter.
@Eric: Schrijven is zeker makkelijker, en ik heb het wel eens toegepast. Mailen bijvoorbeeld, dat gaat me makkelijker af dan praten.
@Momo: Er zijn situaties waarin je beter je mond kunt houden. Zwijgen is goud, zoals J-J ook al opmerkte.
Vaak heb ik een zetje nodig om iets te zeggen, en als ik dat niet krijg dan lukt het me niet...
Een reactie posten