Werken in een bouwput

De apotheek naast de vuurzee in de nacht van 25 op 26 november.
Meer foto's hier.

Het valt toch tegen, het schoonmaakwerk in de apotheek. De schade blijkt aanzienlijk omvangrijker dan aanvankelijk gedacht werd.
Vandaag is een gespecialiseerd schoonmaakbedrijf op het gebied van rookschade, begonnen een groot gedeelte van de apotheek grondig schoon te maken. Ze hebben alle plafonddelen van een aantal ruimtes verwijderd, o.a. van het kantoortje en van de bereidingsruimte. Voordat ze begonnen moesten die ruimtes helemaal leeg zijn. Een geweldige operatie dus. En de chaos is compleet. Helemaal in het wit gekleed, als ruimtemannen, en met maskers op, zijn ze aan hun werkzaamheden begonnen. Het is onvoorstelbaar wat voor troep er onder de plafonds zat….
Een groot gedeelte van de apotheek is nu dus totaal onbegaanbaar en onherkenbaar. Het lijkt een bouwput.
Ook is er een grote container buiten voor de ingang van de apotheek geplaatst, waar een ander bedrijf alle afgekeurde materialen, grondstoffen, medicijnen, voorraden en andere door rook en water bedorven spullen heeft gedumpt. Maar pas nadat wij dat allemaal geïnventariseerd hadden. Een heidens karwei.
Het is een complete chaos: lege schappen, overal opgestapelde spullen waar je haast je nek over breekt, nieuwe bestellingen die al binnen komen, en klanten die verwachten dat we nu dezelfde service verlenen als ze gewend waren van ons.
Het is geen wonder dat velen van ons zich afvragen of de apotheek niet beter een weekje (of zelfs nog langer) gesloten had kunnen worden. Ik zelf denk ook dat dat het beste was geweest.
Er is aanvankelijk toch te positief gedacht over de schade. De meeste schade was immers niet direct zichtbaar.
Natuurlijk vertoont iedereen nog veel inzet, maar de vermoeidheid begint parten te spelen. Door het grote aantal schoonmakers en andere mensen die op de een of andere manier betrokken zijn bij de reorganisatie van de apotheek, lijkt het nu op een ongestructureerd zooitje. Iedereen loopt maar in en uit. Veel te veel mensen voor een betrekkelijk kleine ruimte. Veel te veel troep. Hoe moet het ooit weer goed komen! En het plan was nog wel om vanaf woensdag weer helemaal open te gaan!
Het is trouwens onvoorstelbaar dat, ondanks de mededeling dat de apotheek alleen voor noodgevallen open is, er tóch mensen komen voor onbenullige dingetjes. Recepten die makkelijk een week kunnen wachten. Een neusspraytje kopen. Een doosje paracetamol. En we kunnen de kassa niet eens gebruiken! Maar ik begrijp het wel: de mensen willen even kijken, even een praatje maken, alles even met hun eigen ogen aanschouwen.
Het is dubbel, aan de ene kant is belangstelling fijn, maar aan de andere kant stoort het een beetje. Het verzoek om over een week terug te komen voor niet-dringende zaken, wordt niet altijd in dank afgenomen. En toch moet je beleefd blijven, en vragen om begrip voor de situatie. Moeilijk, hoor. Ik zou soms willen roepen: “Ga toch weg, mensen! Ga naar de Etos voor die neusspray, en val ons niet lastig met jullie gezanik en speciale wensen! Nu even niet!”
Goddank ben ik morgen vrij. Ik ben er echt aan toe na al dat hectische en provisorische gedoe.

Het gerucht dat de brand zou zijn aangestoken door de snackbareigenaar wordt gevoed door het bericht dat die eigenaar door de politie is aangehouden en in bewaring is gesteld. Wat de precieze aanklacht is, is niet bekend gemaakt.
Dit gaat ongetwijfeld een vervolg hebben.