In de apotheek was het deze week een komen en gaan van allerlei mensen. Verzekeringsmensen, inspecteurs, politie, aannemers, werklieden, schoonmakers, computer-installeurs, fotografen etc etc. Om maar niet te spreken over de vele belangstellenden en nieuwsgierigen die langs kwamen. De patiënten even niet meegerekend.Omdat een groot gedeelte van de apotheek niet toegankelijk is wegens schoonmaak- en herstelwerkzaamheden door de brand, leek het nog drukker dan het was. Veel te veel mensen in een te kleine ruimte. Bij iedere stap kijken of er niet iemand aankomt over wie je kunt struikelen. Tegen elkaar opbotsen. Struikelen over troep. Spullen niet kunnen vinden.
En het einde is nog niet in zicht.
Vanmiddag hoorden we dat het nog minstens 3 weken gaat duren. De hele bovenverdieping is onbruikbaar en onbegaanbaar. De plafonds liggen er nog steeds uit, en er moeten zelfs muurtjes weggebroken worden om weer opnieuw opgebouwd en gestuukt te worden. Via de ramen van de bovenverdieping is de rookschade boven zo groot dat bijna alles plat moet.
Dat betekent:
3 weken geen koffie annex lunchruimte.
3 weken géén spreekkamer.
3 weken de apothekers beneden over de vloer, omdat hun werkruimte normaal gesproken boven is.
3 weken krap in computers zitten, omdat de apothekers de beschikbare computers beneden in gebruik hebben.
3 weken geen garderobe, dus de jassen her en der verspreid in één van de ruimtes beneden.
3 weken vreemd volk over de vloer.
Kortom: 3 weken improviseren.
Bovenstaande opsomming is slechts een fractie van de ongemakjes waar we de komende weken mee te maken krijgen.
Ik baal van dat rommelige, ongestructureerde gedoe. Van mezelf weet ik dat ik rust nodig heb in mijn omgeving, om rust en orde in mijn hoofd te kunnen hebben. Nu kom ik dubbel zo moe thuis van het werk. Het vreet energie. Het is te luidruchtig om me heen, iedereen praat en praat maar, radio’s staan aan, werklui roepen naar elkaar….Ik merk dat ik me ervan af wil sluiten, van de herrie, maar dan moeten collega’s soms 3 keer wat aan mij vragen eer er wat tot me door dringt!
Dat ik niet zo best tegen herrie en lawaai kan, heeft met mijn slechthorendheid te maken. Mijn digitale hoorapparaten werken op volle toeren, om alle geluiden te kunnen registreren. Soms slaan ze zelfs even op tilt, zoveel achtergrondlawaai is er.
Knettergek word ik er van. Waren die 3 weken maar vast voorbij, en was alles maar weer gewoon zoals het was!
8 opmerkingen:
Dan nu eerst maar even bijtanken in het weekend. Jullie hoeven nu toch geen weekenddiensten te draaien?
3 weken lang ergernissen en frustraties....
succes
Het lijkt mij ook vreselijk om in zo'n omgeving te moeten werken zeg!!! Zoveel herrie om je heen, ik kan me voorstellen dat je er af en toe hoorndol van wordt. Maar hou in je hoofd dat er over drie weken weer rust op je werkplek is en dat de apotheek mooi geworden is.
@Petra: de diensten worden door assistenten uit de hele regio gedaan, dus dat betekent dat we maar een paar keer per jaar dienst hoeven te draaien. Niet dit weekend!!
@WvK: ja, werken heeft er een andere dimensie bij gekregen :-( Ik verlang terug naar de tijd vóór de brand, of over een paar weken als alles weer normaal is!
@Pike: De brandlucht zal er niet zomaar uit zijn....Maar ik hoop inderdaad dat het ooit weer normaal wordt! Nu kom ik met koppijn thuis :-(
Doorbijten, zou onze trainer zeggen. :)
we leven met je mee, je mag hier lekker, hoe noemde je dat ook alweer ? ZZ , "zeur en Zaniklogs" plaatsen
van jou "slikken" we alles.
xx liefs
@Oh!: Ja, baas....:-(
@Anne: Er komt vast en zeker weer een ZZ-blog :-( Ik ben nog lang niet uitgeschreven over het gedoe bij mij op het werk.
Een reactie posten