De week voor Kerst zit erop. Zoals verwacht was het een bijzonder drukke week in de apotheek. Ieder jaar weer hetzelfde liedje: veel mensen komen vlak voor Kerst en Oud/Nieuw nog een lading medicijnen halen, of handverkoopartikelen, om nog wat belasting- of verzekeringsvoordeel te hebben. Volgens de statistieken hebben we deze week 22,4 % meer recepten verwerkt dan in een gemiddelde week!
Tijdens het hoogtepunt van alle drukte kwam een collega even bij mij staan, toen ik achter de schermen bezig was iets af te handelen. “En hoe gaat het met jou.” vroeg ze. Het is een warme, lieve collega, en in de vraagstelling klonk oprechte belangstelling en betrokkenheid. Zonder dat ik er wat aan kon doen, brandden de tranen ineens achter mijn ogen. Ze voelt me goed aan, deze collega. Verdere woorden waren overbodig en moederlijk liet ze me even uithuilen op haar schouder.
Haar hoef ik niks te vertellen, ze voelt aan hoe ik me voel en ze ziet dat ik werk om te vergeten en om maar niets te hoeven voelen. Ze raakt me met een simpele vraag, die, als het van een ander zou komen, je gewoon met een “Goed, hoor” zou beantwoorden.
Vanmorgen kwam ze weer naar me toe. Ze vertelde dat ze die nacht niet had kunnen slapen, en gedichten was gaan lezen. Er was één bijzonder gedicht bij wat haar had geraakt, en wat haar aan mij had doen denken. Vervolgens drukte ze een envelop in mijn handen. Er zat een foto van een winterlandschap in, waar ze achterop dat gedicht voor mij had neergeschreven.
Bij het lezen ervan schoten alweer de tranen in mijn ogen.
In het hart van iedere winter
Ligt een tere lente besloten,
En achter de sluier van iedere nacht
Wacht een glimlachende dageraad.
Kahlil Gibran
Fijne, warme, gezellige Kerstdagen voor iedereen die dit leest.
Zo mooi als Kahlil Gibran kan ik het niet verwoorden, maar het is wel gemeend.
13 opmerkingen:
Zeker een mooie tekst....
En jij ook goede kerstdagen gewenst!
Wat een lief gebaar kunnen sommige mensen toch maken. Een collega, eigenlijk ging ik niet eens zoveel met haar om, gaf me ooit ook eens een gedichtje, nadat mijn moeder overleden was. Ik heb het jaren in mn portemonnee meegenomen en ken het inmiddels uit mijn hoofd.
Ik heb mijn moeder niet verloren,
daarvoor gaf ze mij teveel.
Wat zij zei dat blijf ik horen.
Van wat ik ben is zij een deel.
Ik kom haar overal nog tegen,
in wat ik doe en wat ik laat.
Zij was en blijft voor mij een zegen,
waarvan het spoor nog steeds
verdergaat.
Fijn als mensen zo met je meeleven
@Esther: Kippenvel, he?
Goede kerstdagen, daar in Peru!
@Ingrid: Dat soort mensen laten je voelen dat je niet alleen bent, en dat men om je geeft. Ze zeggen precies wat je op dat moment even nodig hebt.
Veelzeggend gedicht, dat wat jij kreeg... Toch een troost.
Gr aan iedereen daar, en een fijne Kerst!
Koesteren, zulke collega's!
Fijne kerstdagen gewenst, met eventueel mijn schouder beschikbaar.
Jij ook! Fijne dagen.
* zet piek op de kerstboom *
Geniet van de kleine, mooie dingen en je hart maakt vanzelf sprongetjes!
Wat een fijne collega! Heel mooi van haar! Fijne dagen voor je en geniet maar!
Wat nu?
Rillingen op mijn rug?
Dat heb ik toch niet vaak.
En dat om woorden die er niet toe doen?
Geef ruimte aan al je gevoelens,
stop ze niet weg,
dan krijgen ze allemaal een plaats
en wordt het leven leefbaar.
Fijne dagen gewenst :)
Dat jouw kerstdagen heel gezellig mogen zijn Goentah, en maak van geheel 2006 een feestje! Want alle tegenslagen van dit oude jaar zijn straks een geschiedenis om te vergeten.
Groets, Chris
Wat een lief gebaar van je collega!!!!!
jij ook fijne warme dagen!
@Iedereen: Leuke, gezellige, warme, knusse feestdagen gehad?
Mijn Kerst was prima, niet in het minst door de lieve wensen van mijn collega!
Speciaal voor J-J: je zegt een waar ding, en ik zal er toch echt aan moeten geloven en niet meer weglopen voor wat er boven komt drijven... Ik had nooit gedacht dat ik er zoveel moeite mee zou hebben, het valt me vies tegen. Ik loop een beetje tegen mezelf aan. Normaal gesproken ben ik van het no-nonsense type (dacht ik altijd), maar kennelijk toch niet...
Een reactie posten