Schaatsfan

Eind jaren 60:
Bijna heel Nederland had al TV, behalve wij. Mijn ouders hebben het zo lang mogelijk afgehouden, ondanks de smeekbeden van hun vier kinderen, waarvan ik de oudste ben (als je die vijf minuten meetelt die ik met mijn tweelingzus scheel dan).
Mijn ouders dachten dat het een verderfelijk medium was, wat volgens hen geen toegevoegde waarde had aan het gezinsleven. Wij, als kinderen, speelden buiten, lazen en deden spelletjes.
Maar wat moet je nou als kind als Ard Schenk op TV komt? Ondanks het gemis van een TV wisten wij drommels goed dat Ard Schenk dé topper van het Nederlanse schaatsen was. Iedereen had het erover, en vriendjes en vriendinnetjes mochten natuurlijk allemaal kijken.
Zo togen wij, de oudste drie kinderen van het gezin, op zondagmiddagen naar de buren. In mijn herinnering brave en burgerlijke mensen. En redelijk bejaard, maar als pakweg tien-jarige is iedereen boven de twintig oud. We moesten onze schoenen op de mat uit doen (wat wij als kids maar raar vonden) en we mochten níet op de bank of stoelen zitten, maar op kussens op de grond.
Zondagmiddagen bij de buren dus, waar Ard Schenk de ene zege na de andere reed. Ik herinner me nog de van enthousiasme overslaande stem van de commentator: “Weer een rondje van 35!”
Het was fenomenaal wat die man deed, het grensde bijna aan het onmogelijke. Die lange, knappe, blonde man was in mijn ogen een God! In stilte was ik stiekem verliefd op hem…
Schaatsers reden toen nog in trainingsbroeken en truien, en met zo’n eivormig schaatsmutsje op. Alleen maar buitenbanen toentertijd, dus onvoorspelbaar. Het waren helden!
Mijn liefde voor het schaatsen is toen ontstaan. En nog steeds ben ik er gek op.
Schaatsenrijden is nu onderverdeeld in twee categorieën: sprint en all-round. Een all-round kampioenschap vind ik nét ietsje leuker. Het is moeilijk uit te leggen aan niet-schaatsliefhebbers dat een 10 km héél spannend is! Aan de rondetijden kun je al een beetje zien hoe het gaat aflopen, maar toch blijft het bere-spannend. Schaatsenrijders die plotseling verzuren en instorten. Schaatsenrijders die onverwacht gaan versnellen, en onverwacht hoog eindigen. Het blijft vaak spannend tot en met de laatste rit!
Schaatskleding en -materialen is een heel ander verhaal. Ieder jaar wordt er wel wat nieuws ontwikkeld. Er allemaal erop gericht om zo aërodynamisch mogelijk te zijn, om zo min mogelijk luchtweerstand te hebben. De meest vreemde schaatspakken trekken nu aan je ogen voorbij. Om over design nog maar niet te spreken. Waar eerst sportiviteit de boventoon voerde, moet het nu zo flitsend en kleurrijk mogelijk zijn.
Sommige landen bakken er niks van. Canada heeft bijvoorbeeld al jaren het lelijkste schaatspak aller tijden. En ook dit jaar spant Canada weer te kroon wat betreft lelijkheid van outfit. Als ik een Canadese schaatsrijdster zou zijn, zou ik wéigeren me in zo’n oerlelijk en onflateus catsuit te vertonen!
Dit weekend wordt er in Turijn gestreden om de wereldbeker. Ik hoop dat er weer records gesneuveld gaan worden. Rondjes van 29!

Mijn ouders gingen overstag tot de aanschaf van een TV, toen bleek dat wij bijna iedere avond bij vriendjes en vriendinnetjes zaten om daar TV te kijken. De reden voor de aanschaf van een TV was dus dezelfde als het argument om géén TV te kopen: het gezinsleven.
Nadat we die TV hadden, bleven we allemaal weer gezellig thuis ’s avonds!