Het witte pand (links op de foto) ligt sinds vandaag totaal tegen de vlakte.
Naast ons huis staat een gebouw. Een bedrijf. Je zou kunnen zeggen dat het niet echt in onze straat staat, maar de ingang van het bedrijvenpand is uitsluitend via onze (doodlopende) straat te bereiken. Veel ergernissen dus de afgelopen jaren: alle parkeerplekken in de straat bezet door de auto’s van zakenlieden.
Nadat het architectenbureau uit het pand was gegaan, kwam er een dependance van een school in. Een ROC. De ergernissen bleven: vooral veel overlast van fietsen en samenscholende jongeren. Mijn auto gebruikten ze als hangplek en als ik daar wat van zei kreeg ik een grote mond terug. Zelfs als ik mijn boodschap verpakte in een humoristische opmerking was het commentaar niet van de lucht. Ik kreeg naar mijn hoofd geslingerd dat ik discrimineerde en rassistisch was, want het waren op een enkele uitzondering na allemaal allochtone leerlingen. Ik durfde dan ook niets meer terug te zeggen, ik had geen zin in confrontaties. Rassistisch ben ik niet, maar op mijn auto hoef je niet te zitten. Marokkaans of Nederlands: mijn auto is mijn auto. Ik was dan ook opgelucht toen die dependance van het ROC verdween.
Het gebouw werd verkocht aan Bureau Jeugdzorg. Toen pas begonnen de echte irritaties wat betreft parkeren in de straat: alle cliënten parkeerden hun auto’s maar waar ze konden, soms zelfs op mijn parkeerhaventje op eigen grond. Of ze blokkeerden mijn uitrit, zodat ik eerst het gebouw in moest om bij de receptie te vragen of de auto met nummerbord zus en zo verwijderd kon worden. Ik stond me regelmatig op te vreten van ergernis, en ben daardoor zelfs wel eens te laat gekomen op afspraken of werk.
Uiteindelijk ging Jeugdzorg ook weg, goddank. De grond werd verkocht aan een projectontwikkelaar die er seniorenwoningen en een of andere sociale unit wilde bouwen. Dat was drie jaar geleden. Ondertussen gebeurde er niets. Het gebouw bleef leeg staan en verpauperde. Ramen werden in getikt en het gebouw werd bevolkt door hangjongeren en andere onbevoegden. Het was een bouwval. Niet echt bevorderlijk voor het aanzien van de wijk.
Nu, twee weken geleden, zijn ze eindelijk met de sloop begonnen. Sinds vanmorgen vroeg ligt alles plat. Puinhopen dus. Ik lag vanmorgen echt te schudden in bed: het leek wel een aardbeving. Dat schudden bedoel ik heel letterlijk, het huis trilde op zijn grondvesten.
Een week voor de sloop zou beginnen, kwamen ze foto’s maken van onze huizen om de situatie van vóór de sloop vast te leggen. Dit in verband met eventuele schadeclaims door huiseigenaren. Nu ik dat geschud vanmorgen gevoeld heb, begrijp ik dat. (Ik ga vandaag mijn buitenmuren even checken.) Bij Extreme Home Make-over doen ze dat slopen trouwens stukken sneller. Daar rauzen ze gewoon de hele boel in één dag plat en zetten ze er binnen een week een nieuw huis op! Ingericht en wel.
Maar wat een troosteloze aanblik is het nu.... Raar ook, om ineens over het gebouw heen te kunnen kijken. De slootjes rondom het gebouw zijn gedempt. Ook al zo’n vreemde gewaarwording. Alles ziet er anders uit. Het lijkt wel of ik ergens anders woon. Het voelt niet meer vertrouwd aan.
We zullen de komende tijd nog flink wat overlast hebben. De bouw van de nieuwe panden zal ook wel aardig wat ellende met zich mee brengen. Af-en aan rijdend werkverkeer. Fijn is wel dat de toegang van de nieuwe woningen niet meer via onze straat zal zijn. Als het goed is, wordt de hele verkeerssituatie gewijzigd.
Nou ja, ik denk maar zo: slechter dan het was kan het niet worden. Als ik de projectontwikkelaars mag geloven gaat het er prachtig uitzien. Compleet met nieuw groen en nieuwe waterpartijen. De maquette heb ik gezien, en het zag er niet slecht uit.
Ik ben benieuwd!
11 opmerkingen:
Evewn doorbijten dus en dan ben je definitief geen hangplek meer!!!
@Petra: Nu krijgen we hangsenioren en hangverstandelijkgehandicapten :-) Klinkt leuk!
@Momo: Ik vrees dat we wel wat ongemakken krijgen. Bij een groot deel van de bewoners van ons rijtje was er iets met het gas. Leiding geraakt of zo? Gelukkig deed alles het nog normaal bij mij.
Hier hebben ze een aantal jaren geleden een flat van 8-hoog gesloopt, dat ging zeer snel. Toen kwam er een heel complex voor terug, een toren van 22-hoog en een andere flat. Dat heien was vreselijk. Doppen in de oren en gedreun constant. Het is even doorbijten, maar dan heb je ook wat.
Hangsenioren! Levensgevaarlijk hoor, met die scootmobielen. Ik ben er al bijna door in het ziekenhuis beland.
Ik had laatst ook een confrontatie met hangjongeren rond mijn auto, op de school van mijn zoontje!
Wel liefst 5 stuks met een grote bek (allochtoon) ellendig stuk vreten zijn het!
@Helen: Ai, ik had nog niet aan het heien gedacht... Nou ja, ik ben overdag toch op mijn werk. Als ze maar niet bij nacht en ontij beginnen :-(
@Hette: Die zijn bijna nog gevaarlijker dan kinderen die op fietsjes door de wijk racen. Gewoon vol gas en karren maar! Ik ken ze...
@PT: Ik wil niet generaliseren, maar volgens mij hebben die allochtone jongeren ontzettend lange tenen. Ze voelen zich gelijk aangevallen.
Bij slopen denk ik toch te vaak aan mijn bed. Maar dat ligt aan het late naar bed gaan, denk ik.
@Oh!: *vindt Oh! oud en wijs genoeg om verantwoordelijk te zijn voor zijn eigen leven, dus laat strenge opmerkingen over 'op tijd naar bed, jongen!' achterwege...*
(ver)Bouwen brengt altijd chaos en puin met zich mee. Maar over een klein jaartje ben je blij dat de moeite genomen is. Zo komt eindelijk na jaren het einde van grootschalige bouwprojecten in binnenstad Bergen op Zoom in zicht. En echt ongelooflijk mooi maar raar hoe ingrijpend bekende (soms verloederde) stukjes centrum, plein en straten opeens metamorphose hebben ondergaan. Het wordt nog wel eens wat met dat stadje. ;-)
@Mcphisto: Ik hoop dat het sneller gaat dan een jaar! Maar inderdaad, er móest wat gebeuren.
Het blijft echter een vreemd gezicht... Op dit moment zijn ze bezig puin te ruimen, wat ook weer met de nodige herrie gepaard gaat.
Een reactie posten