Alleen sta ik op.
Alleen maak ik ontbijt klaar.
Alleen vertrek ik naar mijn werk.
Alleen fiets ik door de straten. Het is druk op straat, maar niemand hoort bij mijn leven.
Alleen ben ik op mijn werk, altijd een luisterend oor voor verhalen van collega’s over hun gezinsleven. Ik voel geen jaloezie, ik voel me slechts alleen. Een buitenbeentje tussen al die blije en vrolijke mensen. Niemand merkt het.
Alleen fiets ik weer terug naar huis, ik zie bedrijvigheid en gezelligheid in de huizen waar ik langs fiets. In gedachten zie ik flarden van vroeger. Hoe het was. Bij het naderen van mijn eigen huis voel ik de pijn in mijn hart.
Alleen kom ik bij het donkere huis aan. Alles nog in dezelfde staat als waarin ik het achter liet die ochtend.
Alleen is aan niemand kunnen vertellen hoe je dag was. Aan niemand kunnen vertellen over je onzekerheden. Aan niemand kunnen vertellen over je verdriet. Niet getroost worden. Geen arm om je schouder.
Alleen is soms fijn. Alleen kan rust zijn. Alleen is vrijheid.
Rust en vrijheid wegen niet op tegen het eenzame gevoel. De hele wereld is samen.
Ik ben alleen.
25 opmerkingen:
...of moet je maar eens enthousiast proberen te reageren wanneer een collega vandaag honderduit praat over de kinderwens die zijn vrouw en hij koesteren.
...of van klef zoenende over hun oren verliefde mensen jouw vullingen uit hun kiezen voelen losspringen.
Hier heb ik geen dooddoener voor in voorraad.
Soms is alleen idd. maar alleen..
Troost het je als ik zeg dat ik het gevoel, zoals jij het beschrijft, precies herken? Je hebt precies omschreven hoe ik het soms voel. En ik vind het een troost om te weten dat ik niet de enige ben. Niet dat het daarmee oplost, maar toch.............
@MacPhisto: Dat zijn ook dingetjes die steekjes geven in je hart... Ik begrijp je gevoel helemaal!
@Nova: 'Alleen is maar alleen' is eigenlijk ook een beetje een dooddoener :-) Maar wel zoals het er voor staat...
Laat ik er maar het beste van maken! (Ook weer zo'n lekkere dooddoener!)
@Pike: Dan zijn we SAMEN een beetje alleen! Schrale troost inderdaad...
De ene keer is het gevoel sterker dan de andere keer. Hangt van m'n mood af. Soms word ik er zo triest van. Het gemis doet pijn.
Dat heb ik ook: soms heb ik nergens last van en geniet ik volop. Op andere momenten komt het als een mokerslag bij thuiskomst. Vorige week, na de afwijzing van de sollicitatie bijvoorbeeld, had ik het gevoel zo sterk, dat ik me nog vele malen qloteriger voelde. Op dat soort momenten wil je eigenlijk graag iemand om tegenaan te praten, die je begrijpt, die naar je luistert.
Is dit het persoonlijke logje waarvan je gisteren schreef dat je het niet ging plaatsen? In dat geval: mooi dat je het toch gedaan hebt.
(En verder kom ik ook niet veel verder dan "sterkte ermee!". Maar goed, wie weet helpt dat ook een heel klein beetje.)
Beter alleen dan in slecht gezelschap is mijn motto.
En als je dan een man in je leven hebt, ben je blij als hij eindelijk eens even weg is. Rust! ;)
Ah, hier kan ik niet tegen.
Ik kom snel langs voor een bakkie koffie!
Of nee, kom jij effe langs voor een gezellig bakkie, zet ik je meteen mooi op de foto !
Kus!
Goentah, mooi log.
Sterkte voor moeilijke tijden.
En daarom heb je een weblog...
En virtuele vrienden...
*knuffel*
[mijn URL is gewijzigd]
Alleen is soms best fijn. Als je teveel samen bent geweest.
@Pascal :
Kon je dat niet even zeggen, nu heb ik je een tijd moeten missen. Zie nu alleen maar een site met financiele spam.
@Marcel: Dit logje had hetzelfde onderwerp, maar ik heb het herschreven in deze vorm. Het andere was iets te zielig :-) Ik heb het geprobeerd iets neutraler te schrijven.
Ik ben niet altijd zielig, hoor!! Vooral niet na jouw opbeurende reactie :-)
@Erik: In zekere zin is dat waar, maar toch voel je een leegte. Gek fenomeen, maar ja...
@Es: Dat had ik nou ook :-) Maar als je iemand in je leven hebt is even alleen zijn heel anders. Dan kun je er van genieten!
@Gerard: Je wilde toch persoonlijke logjes? :-) Ik hoop niet dat je nu van mij een beeld hebt van een zielig en eenzaam persoontje hoor!
En mocht je serieus nog mensen nodig hebben voor je portfolio dan roep je maar!
@Hette: Dank je, persoonlijke logjes zijn een beetje moeilijk te schrijven, het is makkelijker om over luchtige onderwerpen te loggen.
@Pascal: Dank voor je virtuele knuffel! Die heb ik maar mooi binnen dankzij mijn weblog!
Ik ga je linkje snel aanpassen. Je bent wel wispelturig, zeg!
@Wiro: Alleen is leuk voor een tijdje en dan moet het weer snel afgelopen zijn!!
Maar meestal red ik me wel. Het is af en toe dat het me zwaar valt. Een heimwee-gevoel naar iets wat wás.
@Gerard: (bis) Pascal is ook een stiekemerd, hè :-) Zomaar uit de lucht verdwijnen en dan ineens weer opduiken... tsssss.
Het gras is altijd groener?
Want geloof me, die collega's met hun gezinslezen zijn echt niet altijd vrolijker en blijer.
@Oh!: Je zult wel gelijk hebben. Maar wat je niet hebt trekt altijd aan...
fuck it, dat alleen zijn. Ik heb het er ook alweer mee gehad.
Maar vanavond is het feest!
@CeeBee: Feestje?? Leuk! Mag ik mee? :-)
*gaat gezellig in d'r uppie de Mol zitten kijken*
@Hanscke: Het is inderdaad het eenzame gevoel wat ik beschrijf. Ik kom veel onder de mensen, ik praat de hele dag en toch voel ik die leegte...
Eenzaam klinkt een beetje synoniem aan zielig, maar ik weiger me zielig te noemen!!! Dat ben ik dus absoluut niet! Ik zal het zelf op moeten lossen.
Niets is voor altijd. Die arm om je schouder kun je soms heel erg missen als je hem nodig hebt, maar hij komt er wel.
@Tom: Het is het 'samen-gevoel' wat ik mis. Het kunnen leunen op een ander, je zorgen bij een ander neer kunnen leggen en delen.
Ik heb natuurlijk mijn kinderen (ook al hebben die een eigen leven) dus heel eenzaam ben ik niet. Maar een moeder-kind relatie is anders dan een partner-partner relatie. Ik ben de zorgzame in de relatie met mijn dochters. En dat moet ook!
Wat maakt zo'n tekst van jou een boel los! Ik werd er wat stil van. Je hebt geen keuze op zo'n moment, dat lijkt me het moeilijkste
Hoi Goentah, ik ben een beetje aan het bijlezen,
wat achterstanden wegwerken en lees je log over ‘alleen’.
Heftig. Ik dacht dat je dochters (weer) bij je woonden.
Is het wel de realiteit die je weergeeft? Of kijk je door gekleurde brillenglazen?
Of zie je gewenste situaties. Natuurlijk, als je het voelt zoals als je het beschrijft, dan is het zo. Punt uit.
Maar…,
Idealiseer je niet de gezelligheid die je bij anderen denkt te zien: ‘Elk huisje heeft z’n kruisje.’
En idealiseer je ook niet ‘hoe het was’? Dat wás het niet, anders …was het anders gelopen?
Ik denk wel eens, dat uiteindelijk ieder mens er alleen voor staat.
Maar jij niet….. 23 reacties: virtueel ben je niet alleen!! J-J
@Erika: Ach, het is een gevoel. Meestal valt het mee, soms niet. Ik denk dat het voor velen heel herkenbaar is...
@Hey Jayjay!! Long time no see :-) Leuk dat je weer eens komt lezen!
Je gaf me wat om over na te denken en daardoor kon ik alles weer wat in perspectief zien.
Ik herinner me goede tijden, die waren er heus wel, en die herinneringen doen pijn. Het gekke is dat de werkelijkheid zoals die ook was een beetje aan het vervagen is. Het is nu eenmaal zo gelopen... Laat ik dat niet vergeten. Misschien spijtig, misschien goed. Who knows.
En ja, mijn jongste woont dit jaar weer bij mij! Maar toch is dat niet hetzelfde, alhoewel het wel leven in de brouwerij brengt :-) Toch gaan de meiden hun eigen gang en hebben ze steeds meer hun eigen leven. Zo hoort het ook te gaan.
Echt alleen ben ik niet, ik vóel me soms alleen.
Héé, een log anders dan anders.
Mooi verwoord en soms heel herkenbaar, al is 'alleen' bij mij sinds zes dagen niet meer hetzelfde als voorheen.
Een reactie posten