Lekker of lekker?

Op een plank in mijn slaapkamer staan wel 25 flesjes. Veel daarvan zijn van die kleine 5 ml flesjes, maar er staan ook een paar volwassen flessen van 15 ml, 30 ml en zelfs 50 ml tussen. Op een paar druppeltjes in de kleine flesjes na zijn ze allemaal leeg.
Het lijkt wel een verzameling. Sommigen sparen ze. Ik niet. Ik gooi ze alleen niet weg. Of is dat hetzelfde? Op de een of andere manier kan ik die lege parfumflesjes niet weggooien. Er kleven herinneringen aan. Ik weet namelijk precies hoe ik me voelde als ik een bepaald geurtje op had. Of bij welke gelegenheden ik het gedragen heb. Vol zelfvertrouwen bij dat ene frisse en schone geurtje, supervrouwelijk en verleidelijk bij dat zwoele parfummetje, jong en sportief bij dat luchtje uit dat mooie flesje…Het lukt me dus niet om zomaar een lege fles eau de toilette of parfum weg te mieteren. Als gebruikt glas in de glasbak. Stel je voor zeg, nee, dat kan ik dus absoluut niet.
Gisteren besloot ik dat het tijd was voor een nieuw luchtje. Als mijn salaris en banksaldo het zouden toestaan, zou ik dat ene, all-time-favourite geurtje weer hebben gekocht. Maar dat was uitgesloten. Om € 40.- of meer voor een geurtje uit te geven is een luxe die nog even moet wachten. Op zoek dus naar een goedkoop geurtje, zonder goedkoop of ordinair te gaan ruiken. Bij sommige luchtjes overheerst de alcoholgeur. Je ruikt als een alcoholist die net de plee’s schoongemaakt heeft. Of het ruikt als een opgepimpte deodorant. Scherp, en niet subtiel. De meeste luchtjes in de prijsklasse waarin ik zocht ruiken niet subtiel. Van sommigen kun je rustig zeggen dat ze stinken. Wat ik ook niet lekker vind is een overheersende geur van vanille of kokos of iets anders zeer herkenbaars erin. Dat doet me teveel denken aan met zonnebrandcrème ingesmeerde lijven ergens op een mondain strand. Ik zie het blote vlees al voor me. Het ligt er maar met één doel: om gebakken te worden.
Om een lang verhaal kort te maken: ik ben zonder luchtje thuis gekomen. Ik raakte compleet de draad kwijt van alle geurtjes. Als je een eau de toilette op een kaartje sproeit, ruikt alles in eerste instantie hetzelfde, namelijk naar alcohol. Na het verdampen daarvan ruik je pas de echte geur. Maar daar was ik te ongeduldig voor. Sproeien, ruiken: ‘nee, bah’. Sproeien, ruiken: ‘nee, gatver, jakkes’. Sproeien, ruiken: ‘nee, goedkoop’. Tot ik weer aan een eerder besproeid kaartje rook. Mwah... best lekker eigenlijk. Maar wat wás het nou ook al weer... Geen idee meer. Zucht.
Volgende keer als ik ga shoppen voor een geurtje ga ik het anders aanpakken. Ik spuit op iedere pols één geurtje. Dat kan ik vast wel onthouden. En dan weet ik gelijk hoe het op míj ruikt.
Of is er iemand die een suggestie voor een lekker geurtje heeft? Niet te duur graag, dure geurtjes ken ik genoeg. Maximaal rond de € 20.- Ik heb hulp nodig!