Al stoffend, poetsend en boenend om mijn huis weer spic en span te krijgen, schoot me ineens een jeugdherinnering te binnen.Ik was 15 jaar en mijn zus en ik werden op zeilkamp gestuurd om zeilen te leren. Natuurlijk wilden we dat ook graag, daar niet van. Behalve boten, waren er ook zeilinstructeurs. Die waren misschien nog wel leuker dan het zeilen zelf. Die ene tandheelkunde student waar ik mee in de boot zat bijvoorbeeld. Ik weet nu zelfs zijn naam nog. Gjalt heette hij. Hij was de reden dat ik de volgende zomer de zeilschool belde of ze niet een zomerbaantje voor me hadden. Gjalt zou natuurlijk ook komen. Zelf had ik iets in of rondom de boten in gedachten, maar die hoop werd snel de kop in gedrukt omdat ik geen ANWB A had. Dat was de naam van het zeildiploma wat je kon halen. Dat had je niet zomaar. Je moest daar zeker vier weken voor op zeilkamp gaan voor je op mocht voor dat diploma.
Ok dus, geen zeilinstructrice. Maar er was wel een baantje in de huishouding vacant. Bij gebrek aan beter accepteerde ik.
Het was dat we daar zo’n gezellig clubje hadden, anders was ik na de eerste dag al gillend weggerend. Iedere ochtend aardappels pitten voor minstens 30 personen, grote emmers vol. Iedere ochtend en avond lange tafels dekken. Iedere dag koken in enorme pannen. Iedere dag afwassen. Mega-afwassen. En ook iedere dag schoonmaken. Dweilen, stofzuigen, soppen en wat al niet meer.
Op een gegeven moment werd me een stofdoek in handen gedrukt.
‘Ga jij maar eens even stoffen.’ De altijd chagrijnige eigenaresse van de zeilschool ging er met de handen op de heupen bij staan kijken.
Uhh... ok dan. Ik begon bij de onderste plank van de kast.
‘Heb je je moeder nog nooit zien stoffen?? Weet je niet dat je nooit onderaan moet beginnen??’
Ik durfde al niks meer te zeggen, en al helemaal niet dat ik mijn moeder inderdaad nog nooit had zien stoffen. Ik wist bij wijze van spreken niet eens wat stoffen was. Wij hadden vroeger een hulp in de huishouding, je mocht toen nog werkster zeggen, en die deed het huishouden als ik op school zat. Ik had werkelijk geen idee dat dingen stoffig konden worden. Het zag er altijd schoon uit.
Sindsdien weet ik dat je wél moet stoffen en dat je bovenaan moet beginnen. Daar kwam ik zojuist weer achter, toen ik eerst de TV afstofte en daarna pas de planken er boven. Stof dwarrelde weer op mijn net stofvrij gemaakte beeldbuis.
Iedere keer als ik iets afstof, wat minder vaak is dan zou moeten, denk ik weer aan die zeilschooleigenaresse. Hoe ze me voor schut zette. Maar ook hoe ze me leerde stoffen.
Dank u wel, mevrouw de zeilschooleigenaresse, ik ben u eeuwig dankbaar !
22 opmerkingen:
Kijk een mens is nooit te oud om te leren, maar het is de manier waarop iets gebracht wordt, en niet iedereen beschikt over tact ;-)
Volgens mij heb ik een aangeboren schoonmaaktalent :P Geen voorbeeld en ik doe het toch altijd al goed! Maar of ik daar nu blij mee moet zijn. Het is maar stof! De volgende dag ligt het er weer..
Ik heb ook een zomer gewerkt als zeilinstructeur, dat was een van de betere zomers in mijn jeugd. ;)
Ik mag zeggen dat ik erg blij ben met mijn poetsmevrouw. :-) Huishouden is niet mijn sterkste kant, zeg maar.
Zo heb ik een dweil leren uitwringen.
Zeilen, dat deed iedereen bij ons ook. Ik vond er dus echt nooit wat aan.
Eeuwige dank aan mevrouw van de zeilschool. Bedankt voor het leren stoffen!!!
Over huishouden: gister leerde ik van iemand dat je met een citroen je pannen laat glanzen ;)
En Goentah, heb je Gjalt daarna nog gezien?
Ik ben de stofzuig-master. En dat schijn je te moeten doen na het stoffen. Grmbl.
Stoffen, het is zo zinloos. Maar er zijn ergere schoonmaakklusjes te bedenken. En het helpt ook om spullen te hebben waarop je de stof niet ziet liggen. Maar ja, daar kom je pas achter als je die andere spullen al hebt!
Was die mevrouw Z niet van de zeilschool op de Veenhoop?
@SM: Ik was nog jong en bleu (wat betreft huishouden dan!) en ik vergeet haar mijn leven niet. Echt tactvol ging het niet... Maar daarom blijf ik het altijd onthouden!
@Es: Ach ja, het is slechts stof. Zo denk ik er ook over. Maar af en toe moet het weg! Ik weet niet of ik alles volgens het boekje doe, ik weet wel zeker van niet. Maar ik kom er ook, op mijn eigen manier :-)
@Erik: En ik was slechts het hulpje in de huishouding, maar het waren toch beste weken! Fijne herinneringen aan.
@Pike: Als ik ooit de lotto win (dan moet ik wél eerst een lot kopen natuurlijk :-) dan neem ik ook een poetsmevrouw! Jakkes wat heb ik een hekel aan dat ondankbare gepoets.
@Pascal: Die cursus heb ik nooit gehad. Vertel, wat is de truc??
@Hette: Zonde zeg, dat je zeilen niet leuk vindt... Júist fijn! De wind in je haren, de geluiden tegen de boot en de stilte van het water.
Dat van die citroen wist ik. Ze stoppen niet voor niks citroen in afwasmiddel! Citroenzuur in feite. Maar ik stop nooit een halve citroen in mijn afwasmachine...
@Gerard: Die jongen is nog één keer met zijn vriend (die 'iets had' met mijn tweelingzus) bij ons langs geweest. Maar ja, wij waren meisjes van 16 en zij studenten. Gaf niet, het was leuk voor zolang het duurde :-)
@Wiro: Wat vertel je me nou?? Shitttt!!! :-)
@She: Ik zie het pas als zelfs een blinde het kan zien :-) En dan krijg ik de 'heilige geest' (zoals ik het noem) en moet alles ineens schoon... Lastig hoor, zo'n aanval :-(
@Hanscke: Bij een ander ben ik altijd gemotiveerder en netter dan bij mezelf. Gek, hè? Ik kan heel grondig zijn, en een pietje precies. Het is zeker geen hobby van me...
@Erika: Leeft ze nog????? Ik ga gelijk de inititalen veranderen. Het was trouwens een erg leuke zeilschool. Ik ben er 2 x als cursist geweest en daarna nog die zomer als hulpje. Mooie locatie ook en keurige slaapvertrekken.
Als cursist was het leuker dan als hulpje, ik voelde me soms wel een beetje een sloofje... Toch hadden we het enorm gezellig met het team van hulpjes en instructeurs!
Gisteren wou ik al vragen hoe het met jou en die jongen afgelopen was, maar toen kon ik om de één of andere computerreden niet reageren...grrr. Nu heb ik t antwoord al gelezen.
Ik haat huishoudelijke klusjes....dat is dan ook wel te zien aan mijn huis :s.
Brrr, vreselijk vind ik dat: mensen die je op de vingers kijken.
@Merel: Ze vertrouwde me natuurlijk niet helemaal, en dat was helemaal terecht :-) Achteraf snap ik nog niet dat ze me voor de huishouding aangenomen hadden, hihi :-) Ik heb er wel van geleerd.
Ik stof altijd vochtig af..;-)
Ik heb ook leren stoffen tijdens mijn vakantiebaan, alleen moest ik operatiekamers poetsen...
Iets wat ik soms ook tot groter ergernis ontdek buitenshuis: van vreemden valt vaker te leren dan van verzorgende (= werk uit handen nemende) ouders.
@Helen: Ik ook eigenlijk, met afstoffen verplaats je het stof alleen. Maar nu heb je van die handige weggooidoekjes. Dat gaat best snel.
Volgens mij deed mijn moeder het vroeger ook nat af nemen. Stoffen met zo'n gele stofdoek waar een rood randje om zit ken ik niet van huis uit.
@Petra: Ik neem aan de een OK ook nat werd afgenomen! Dan leer je het wel goed, dat zal best grondig moeten.
@MP: Vreemde ogen dwingen. Niet dat ik niks hoefde te doen vroeger thuis, maar afstoffen in elk geval nooit!
Dus 't klopte? Toen ik het stuk begon te lezen, dacht ik: dit moet .... zijn! Wil je wat info anno 2006?
@Erika: Het klopte helemaal... Voor info anno 2006 sta ik open :-) (Vertel me niet dat je de dochter bent of zo... hahaa!)
Stomme mensen... ja, laat iemand het proefondervindelijk uitvinden. Dat werkt altijd beter dan lopen zeiken.
wat een toeval niet?! Ik stuur je wel even een mailtje
Een reactie posten