Jim is thuis!Vanmorgen om 7.00 uur stond ze voor de achterdeur, die ik speciaal voor haar open had gezet. Ik zag haar zitten, maar ze kwam niet over de drempel. Natuurlijk pakte ik haar op, en zag gelijk dat haar ene achterpoot tot op het bot toe open lag… Shit shit shit. Mijn vreugde over haar terugkeer kreeg gelijk een flinke douw.
Toen ik haar liet lopen om te observeren wat ze kon, viel me op dat ze zich nauwelijks voort kon bewegen. Ze had het tempo van een omaatje van 96 en de coördinatie van iemand die onder invloed verkeert.
Zodra de dierenartspraktijk haar deuren opende, om 9.00 uur, zat ik daar met Jim. En ook de dierenarts dacht dat er meer aan de hand moest zijn dan die zichtbare wond. Ze moest blijven. Er zouden foto’s worden gemaakt, onder narcose. Tegelijkertijd zou dan de wond schoongemaakt en gehecht worden.
Tussen de middag mocht ik bellen. En mijn bange vermoeden werd bevestigd: ze heeft haar heup gebroken. De kop is van het heupgewricht. Waarschijnlijk ook een breuk in het bekken. Dat was moeilijk te zien, omdat alles scheef staat door de klap.
Het is wel duidelijk dat ze aangereden is. Volgens de dierenarts is het zondag al gebeurd, aan de staat van de wond te zien, en moet het door een brommer gebeurd zijn. Een klap van een auto had ze waarschijnlijk niet overleefd.
De wond is schoongemaakt en gehecht, ze heeft een prik met antibiotica en pijnstillers gehad, maar de heup en het bekken moeten door de tijd genezen. Daar doen ze niks aan. Er gaat zich nieuw botweefsel vormen op de plek van de breuk. De beweeglijkheid van het heupgewricht wordt waarschijnlijk minder, misschien houdt ze er zelfs wel een stijve heup aan over. Kan me allemaal niets schelen, als ze er zelf maar geen last van heeft. Ik heb haar weer terug, dat is alles wat geldt!
Nu heb ik dus een patiëntje in huis. Maar wat ben ik blij dat ze er is! Als ze al niet half dood was, had ik haar wel half dood geknuffeld.
Ze bivakkeert voor een paar weken in het kleine logeerkamertje. Behalve de strijkplank stond daar niets. Veel kan ze daar niet doen dan liggen, slapen en genezen.
Ik denk er maar liever niet aan wat ze allemaal heeft doorstaan de afgelopen 48 uur... Arme, arme Jim.
33 opmerkingen:
Ahhhh jeetje.. Ben heel blij dat ze weer thuis is! Maar vreselijk wat ze heeft moeten meemaken de laatste paar dagen... En dan tóch naar huis weten te komen hé, dat vind ik dan wel weer mooi :)
Hopelijk geneest allemaal weer goed. Geef 'r maar een dikke knuffel van mij!
blij dat Jim weer terug is
Pffff... gelukkig.
@Es: Ze heeft zich echt naar huis gesleept met al haar krachten. Ik heb er grote bewondering voor, vooral als ik zie hoe ze nu loopt... Heel zielig om te zien.
Maar toch ben ik blij!
@Neon: Ja!!! Ik had echt de hoop en moed verloren, omdat ze altijd komt als ik roep. Ik geloofde echt dat ik haar nooit meer zou zien.
@Paul: Ze is er nog niet, maar ze is wel thuis! En het komt vast helemaal weer goed.
Wat een verhaal. En die arme Jim, als ze maar geen pijn heeft. Wat zal ze zich ellendig gevoeld hebben (en nog voelen). Ik hoop dat ze er weer helemaal bovenop komt! Ben blij voor jou dat die onzekerheid weg is.
@She: Ze heeft pijn, dat kan ik zien aan haar manier van lopen. Ik heb pijnstillers meegekregen, maar als het een geworstel wordt om haar die te geven, en ze ligt verder rustig, dan laat ik het maar. Nu ligt ze rustig in haar uppie, zonder haar zus, boven in dat kleine kamertje. Geen prikkels van buitenaf.
En ja, je weet niet half hoe opgelucht ik me voel, ondanks haar verwondingen!
Oeh! Wat fijn dat ze (is Jim tegenwoordig ook al een meisjesnaam? hihi) weer thuis is, maar wat naar dat ze zo verwond is!
Verwen de patiënt maar een beetje extra, dat kan nooit kwaad.
Godsamme, het lijkt wel zo'n film over dieren die enorme reizen maken en avonturen beleven om terug bij hun baasje te komen.
Wat een volhoudertje, wat een dapper dier, dat ze zich met een gebroken heup naar je toesleept! Wat een held.
Jee, je mag wel trots op haar zijn, en op jezelf, want blijkbaar wilde ze erg graag naar je terug =:~)
Ik wens haar veel beterschap en rust ***
@Michiel: Al voordat we wisten wat het geslacht van de kat zou zijn, wisten we dat hij/zij Jim zou gaan heten :-) Alles kan tegenwoordig :-) Tweede keus was 'Biertjuh', maar ben toch blij dat het dat niet geworden is, haha!
Ik ga haar zodadelijk verwennen met een lekkere pijnstiller. Jammie! Maar ze is rustig. Ondanks de pijn is ze blij dat ze thuis is, dat kan ik aan haar merken.
@Marijne: Ik was ook helemaal onder de indruk van haar dapperheid... krijg er koude rillingen van als ik er aan denk hoe ze naar huis gelopen moet zijn. Lief, lief beestje! Ik ben ontzettend gesteld op haar. Zo erg dat het vreselijk zeer deed toen ze een paar dagen niet op kwam dagen. Knettergek werd ik ervan. Maar nu heeft het leven weer een roze randje. :-)
Roze van de katten-Ibuprofen? =;~)
@Marijne: Die kattenpillen zijn zonnig geel, en het heet Tolfedine. Morgen even opzoeken in het Informatorium :-)
Gelukkig dat ze er weer is. Maar wat vreselijk dat ze zo is teruggekomen! Ik hoop dat alles goed komt.
Beterschap voor Jim!
arme jim en goentah. maar gelukkig is hij nog net op tijd voor dierendag thuisgekomen.
hhmm ... zij dus.
Ach gos... het arme beestje..:-( Hele dikke knuffel vanuit Rotterdam!! Dat ze maar héél gauw weer opknapt!!
Ik ben in elk geval blij voor je dat ze weer thuis is. Verwen haar maar lekker de komende dagen! Dat heeft ze wel verdiend.
Zeker Jim wel verwend vandaag?
Onze kat is 2 jaar terug in het achterwiel van een rijdende fiets gerend, moest ie 2 maanden of zo in het gips, geen doen, is nooit meer echt goed gekomen, maar hij doet er wel alles mee.
Ps. Hoeveel kostte de dierenarts, of is dat onbehoorlijk om te vragen...
@Hette: Ik had ook liever dat ze helemaal gezond thuis was gekomen, maar ze is er weer! Ze is ook geen wegloopster. En dan ook nog de weg naar huis vinden in haar toestand, daar ben ik heel blij om.
@Wies: Ik heb lekkere kattensnoepjes gekocht. Kip, haar zus, vindt ze ook erg lekker. Voor haar is het per slot van rekening ook dierendag :-)
Bij Jim denk je eigenlijk automatisch aan een kater. Je bent niet de enige!
@Helen: Het zal zeker 4 weken duren. Nu ligt ze alleen maar, staat af en toe heel wankelig op om op haar andere zij te gaan liggen.
Namens Jim bedankt voor de knuffel!
@BB: Ik merk aan alles dat ze ontzettend blij is dat ze weer thuis is. Ze is heel rustig, natuurlijk kan ze niet lopen, maar ze is tevreden! Ondanks de pijn.
@Erika: Het maakt mij ook niet veel uit of Jim nooit meer de schoonheidsprijs kan winnen. Als ze er maar geen pijn aan over houdt, en als ze er maar alles mee kan doen, net als jullie kat. Gelukkig hoeft ze niet in het gips. Poe zeg!
Hihi, je bent ook helemaal niet nieuwsgierig :-) Het was € 111,- , all inclusive :-) Narcose, foto's, 2x een injectie, hechten en schoonmaken van de wond, onderzoek, kuurtje van een week, pijnstillers voor 5 dagen én een dagje kost en inwoning! Viel me nog 100% mee. Maar ik had álles willen betalen. Aan geld dacht ik geen seconde!
@Hanscke: Ik hoop dat ze nóóit meer een leven verspilt!
Wat betreft de restverschijnselen: zij moet er mee kunnen leven. Ik hoop dat ze weer volledig herstelt...
Ach gos, arm beestje!! Gelukkig dat ze toch nog naar huis kon strompelen, bij jou is ze in goede handen. Heel veel sterkte en ik hoop dat ze snel weer de oude is.
Verwen haar maar goed. En niet alleen op dierendag!
Ik lees dit nu en ik ben heel blij voor je. Ook voor Jim. Vind het wel vreemd dat de brommerrijder is doorgereden, althans dat vermoed ik. Nou ja verwen haar maar lekker. Hoe komt het dat Jim een vrouwtje is met een jongensnaam?
Ach ik zie het al hoor, hier boven. Nou liever 1000 maal beter de naam Jim dan Biertjuh. Anders heeft ze meteen een drankprobleem.
Nou Goentah, ben blij dat ze weer terug is. Arm beest, die heeft wat meegemaakt!
Nu maar lekker verwennen.
@Rian: Ik vind het ook zo ontzettend goed van haar dat ze naar huis gekomen is! Ze rust nu lekker uit, lopen doet ze alleen als ze op de bak moet of als ze eet. Het doet haar zichtbaar pijn.
Ik hoop ook dat ze snel op knapt...
@Pollie: Wat denk je! Ik knuffel wat af.
Ik snap ook niet dat de dader doorgereden is. Als hij/zij af was gestapt, had ie op haar penning kunnen lezen waar ze woont, en haar thuis kunnen brengen. De ware toedracht zal ik wel nooit te weten komen.
Jim is vernoemd naar Jim de Groot (zoon van). Favoriet van mijn dochter :-) En ik ben ook blij dat ze niet Biertjuh heet. Pfff... Dan had ik 2 dagen 'Biertjuh!' staan roepen op straat!
@Gerard: Ik moet bijna iedere minuut van de dag aan haar denken, en ben dolgelukkig dat ze er weer is!
En hoe is Kip er onder? Was ze blij dat Jim weer thuis was of maakt het haar niet uit? :)
Ik merk hier nooit wat aan ze als er een kat weg is (zoals Pi die vorige maand 3 dagen bij de dierenarts was) :P
Alleen de hond was wel een beetje uit haar doen.
@Es: Kip was hééél aanhankelijk toen Jim weg was... Ik vond dat echt apart.
Nu laat ik Kip wel eens boven, bij Jim, maar alleen als ik er zelf bij ben. Gisteren gingen ze elkaar helemaal likken. Zo lief! Maar op een gegeven moment ging Kip naar Jim's staart happen, en dat vond Jim niet leuk. Ze gromde. Ik denk dat het haar zeer deed. Dus Heb ik Kip er maar weer uit gezet.
Ach got, ik vind het nog steeds zo sneu... En jij bent er (logsgewijs) helemaal stil van!
@Goentah: Dat is wel apart ja. Wel lief :)
Vreselijk dit te lezen. Ik ben zelf een kattenbezitter en dit is een van de redenen waarom ik doodsbang ben om mijn katten buiten te laten. Ik ben blij dat ze terug is en dat het weer goed komt. Heel erg veel sterkte met Jim.
@Freckles: Ik was er in het begin ook niet over uit of ik mijn katten al dan niet naar buiten zou laten gaan. Maar het leven van een kat wordt zoveel leuker als ze buiten zijn, bovendien wíllen ze graag naar buiten. De tuin- en voordeur hadden al een grote aantrekkingskracht op de dames, dus het was iedere keer opletten geblazen of ze er niet uitglipten. Doodvermoeiend.
Ik geef toe, het levert wel risico's op, zoals dit ongeluk. Het is een kwestie van dingen afwegen, maar ik gun mijn katten een heerlijk buitenleven, met als risico het verkeer...
Jim mag zeker 4 weken niet naar buiten, en het hangt van haar mobiliteit af of ik haar in de toekomst weer naar buiten laat. Ik heb geen idee of ze zelf angstig geworden is. Afwachten dus.
Heel indrukwekkend hoeveel energie jouw kat bijeen heeft verzameld om zich huiswaarts te slepen. Want als zij al moeilijk/nauwelijks kon lopen... Echte liefde tussen mens en dier. :-) En beterschap!
@MP: Mijn hart doet pijn als ik aan haar ellendige dagen en ongeluk denk. En hoe ze zich gevoeld moet hebben... In dat shitweer van toen: stortregen en onweer. Toen ze weer thuis was, was ze gelijk rustig. Ik heb het hier al eerder gezegd: ze leek tevreden en blij.
Een reactie posten