Ik ben toch gegaan, vanavond, naar de proefles Tai Chi. Tot het laatste moment twijfelde ik, tot ik niet meer af kon bellen. Toen moest ik wel. Als je íets van mij kunt zeggen, is plichtsgetrouwheid wel het juiste woord. Zomaar niet op komen dagen is niets voor mij.
De lessen Tai Chi worden in een gymnastiekzaaltje gegeven. Een zelfde soort zaal waar ik vroeger drie keer per week mijn dochter naar de trainingen van de turnselectie bracht, en waar ik zelf ook aardig wat uurtjes geturnd heb. Een beetje verlangend werd mijn blik naar het materiaalhok getrokken en ik kreeg spontaan zin om een aanloopje te nemen en een radslag te maken. Niemand anders had kennelijk die behoefte, dus ik heb het maar gelaten.
Een beetje zenuwachtig voor het nieuwe was ik wel. Of ik het wel zou kunnen verstaan, daar zat ik het meest mee in mijn maag. Spiegels hangen daar niet, dus je bent aangewezen op het horen.
De groep werd opgesplitst in twee groepen: de beginner-beginners en de gevorderden-beginners. Zelfs binnen een beginners groep was het niveauverschil nog groot.
Ik was natuurlijk superbeginner-beginner, maar voelde me niet opgelaten, omdat de rest net zo zat te klungelen als ik.
Je moet aan alles tegelijk denken: voeten, benen, armen, handen, bekken, houding… noem maar op. En dan alles nog onthouden ook. Jammer dat de meesten van die fladderige pakken aan hadden, daardoor kon ik de stand van de ledematen niet goed zien. De leraar had ook al zo’n losse satijnen broek aan. Lastig.
Een paar steekwoorden heb ik onthouden: rond en vloeiend. Vooral dat ronde was een belangrijke tip voor mij, ik ben geneigd alles veel te rechtlijnig te doen. Zou daar symboliek in zitten? Ben ik rechtlijnig en star?
De Meester (zo heet dat toch?) riep enthousiaste kreten naar me, waaruit ik kon opmaken dat het goed ging. Hij zei dat ik ambitieus ben. Té ambitieus? Hij zei het niet... maar jemig zeg, dat ie dat nu al door heeft. Eng. Hij vroeg of ik vaker Tai Chi gedaan had.
Ik ben inderdaad te ambitieus, anders had ik niet zoveel waarde gehecht aan zijn oordeel. Je doet het voor jezelf, toch? Niet om uit te blinken en om de beste te zijn. Dat, en dat alles ROND moet zijn, was de belangrijkste les van vanavond.
Volgende week ga ik weer. Weer als superbeginner. Ik ga me inschrijven als lid!
14 opmerkingen:
"en dat alles ROND moet zijn"
Dat druist tegen Sonja Bakker in. ;-)
Als je elke avond één ding oppakt heb je een goede avond. Een handbeweging zus, een voetstand zo. Ambitie moet zich niet vertalen in snel en oppervlakkig, maar juist in de diepte. Hoewel het wel handig is als het raamwerk al wat staat, dat je niet meer zo hoeft te spieken. Ik hoop dat je er veel plezier in krijgt.
En als je 't niet kan zien moet je gewoon vragen of hij het beter láát zien. Doen wij ook, altijd lachen als hij z'n broek helemaal ophijst!
Mooi dat het gelukt is te gaan. De kunst van de ontspannenheid, en dan 'ziet' de Meester zoveel en onmiddellijk.
Zou dit misschien ook iets voor mij zijn, als 'ronde vrouw'? Een beetje ontspanning kan ik wel gebruiken.
Dat flodderige zou voor mij juist weer lekker veilig aanvoelen, in iets straks voel ik me zo kwetsbaar.
Waarom ben je het gaan doen? Wat hoop je dat het oplevert? Is het iets dat je kunt gebruiken, om bijv. je negatieve gevoelens van die werklui weg te werken? (serieus bedoeld hoor)
Een leraar met satijnen broek?? Toch geen roze hopelijk...
Goed dat je gegaan bent! Volgende week is het misschien al makkerlijker. Dan denk je, o ja, zo moest dat ook alweer!
Dat ambitieuze past nu kennelijk eenmaal bij je, net als je plichtsgetrouwheid. Gewoon lekker doorgaan en de volgende keer ook toegeven aan de radslag. ;-)
Een RONDuit goede actie, dat je toch gegaan bent!
Er hangen dan wel geen spiegels, maar je wordt wel gespiegeld als ik het zo lees ;-)
@Pascal: Sonja Bakker is duidelijk niet mijn goeroe ;-)
@Gerhard: Dus het fenomeen fladderige broeken ken je?
Het lijkt me heerlijk om die bewegingen te kunnen doen zonder dat je er bij na hoeft te denken. Dat is mijn ambitie! Nu ontstaat er bijna kortsluiting in m'n hoofd door alles waar ik aan moet denken...
@Marius: Hij pikte er juist die dingetjes uit die me aan het denken zette....
@Ireen: Ik denk dat het voor jou ook lekker zal zijn. Wat ik ervan gehoord heb, dan. Ik kan mezelf nauwelijks een ervaringsdeskundige noemen, na slechts één les :-)
@Erika: Het gaat er me niet om negatieve gevoelens te ontmantelen, maar meer om een soort rust en balans te voelen. Bovendien móet ik bewegen. Twee vliegen in één klap dus :-)
@Hette: De kleur van 'ons' (als ik dat al zo mag zeggen) is zwart met een rode opdruk (chineze tekentjes).
Ik hoop dat ik volgende week al dingen ga onthouden!
@Gerard: Hahaa ze zien me aankomen met m'n radslag. Het allerallerliefst zou ik weer op turnen gaan, maar dat kan ik mijn knie niet aan doen...
En inderdaad, dat streberige en plichtsgetrouwe zit in me.
@Wiro: Hoe vindt je vrouw de yogalessen? Heeft ze je al overgehaald om samen te yogaën? :-)
@Hanscke: Een andere eigenschap van me is dat ik niet snel af haak als ik ergens aan begin. Weer dat plichtsgetrouwe. Maar goed, als ik het achteraf toch minder leuk vind dan ik dacht, stop ik er mee.
@Champagne: Dat is mooi gezegd! Right you are!
Leuk, Tai Chi. Freckles heeft dat ook een tijdje gedaan. Het schijnt ook heel ontspannend te zijn. Heb jij dat ook zo ervaren?
Ja ik ken het. Er gaat misschien wat tijd overheen, maar het is in het begin een kwestie van volhouden en dingen oppikken. En thuis misschien wat oefenen. Het wordt steeds prettiger.
Je lichaamshouding zegt zeker wat over hoe je als persoon bent, daar kwam ik achter toen ik bij de fysiotherapeut liep. Kan me voorstellen dat zo'n lesje dan opeens best confronterend wordt!
Ik hoop dat je dit weekend weer wat opknapt. Dat het zonniger is, doet al goed.
Een reactie posten