Ik moet maar weer eens over mijn katten loggen. Dat hoort zo, op een log. Af en toe mag je er een huisdierenlog tussen gooien. Over de ‘kippen’ dus, zoals we ze in de wandelgangen noemen. Eén kat heet Kip, vandaar. Grappen over ophokplicht zijn dan ook niet van de lucht hier in huis.
Op dit moment zijn ze bijzonder irritant aan het rondrennen. Samen stout. Om de haverklap zit ik achterstevoren met de plantenspuit in mijn handen. Af en toe heb ik een voltreffer, maar dat lijkt ze niets te deren. In negen van de tien gevallen zijn ze me te snel af. Kutkippen!!
De bloemen die ik hier heb staan waren vannacht slachtoffer van de kippen. Ze lagen verspreid en versnipperd op de grond. Daar kon ik natuurlijk niks meer tegen doen toen ik vanochtend de woonkamer binnenkwam. Helaas. Al had ik ze graag op hun donder gegeven.
Het doek van een luidsprekerbox hebben ze eraf gesloopt. Vanmorgen lag het op de grond. Eerst was er nog maar een klein hoekje los, maar vannacht hebben ze dus ongestoord kunnen rotzooien. Dat doen ze nou altijd!! ’s Avonds liggen ze als de braafste schootkatten bij je op schoot te knorren, en worden we helemaal vertederd, en op het moment dat we naar bed gaan komen ze tot leven. Gelukkig hebben ze een krabpaal die ze ook als zodanig gebruiken, alhoewel ze ook graag aan één specifiek stukje behang krabbelen. Daar moet ik iets op verzinnen: een stuk plakplastic eroverheen plakken of iets in die geest. Het gaat van kwaad tot erger. Tips en adviezen zijn welkom, ik neem aan dat er meer katteneigenaren met dit probleem zitten.
Het hebben van katten is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Af en toe weet ik ook nog wat leuk is aan katten. Ze komen me begroeten als ik thuis kom, of als ik de kamer binnen kom ’s ochtends. Net hondjes, nét niet kwispelend. Misschien doen ze dat omdat ze eten verwachten, ik maak me geen illusies. Kip zit áltijd op het aanrecht als ik thuiskom, iets wat ze natuurlijk helemaal niet mag. Bij wijze van begroeting. Als ik mijn sleutel in het slot steek, duwt zij haar neus tegen de keukenruit. Dan geef ik haar een neusje door het glas heen. En ik smelt. Ook al denk ik: 'kutkip, zit je alweer op het aanrecht!!' Volgens mijn dochter horen ze me aankomen, zelfs voor ik het pad op ben gefietst en in het zicht ben. Dan rennen ze richting aanrecht. Ik smelt ook bij dit soort verhalen. Niet dat ze nu gelijk het hele huis af mogen breken, maar het verzacht iets van hun kwajongensgedrag!
17 opmerkingen:
Huisdieren zijn leuk, hoewel ze soms wel eens probleempjes geven.
Er is spul te krijgen in een spuitbus (Catrepelant) en dat werkt als een tierelier. In elk geval bij die mormels van mij. :-) En wat ik al eerder zei: supersoaker!!!! Of in elk geval een goed waterpistool, want dat doet echt wonderen!
Maar ja met een supersoaker op je interieur spuiten is ook niet alles! Gewoon blijven smelten, opvoeden kan altijd nog...
@Gwen: Ach, de nadelen wegen niet op tot het plezier wat je er van hebt. Ik heb er zelf voor gekozen.
@Pike: Voor dat spulletje ga ik eens kijken bij onze dierspeciaalzaak. Ik neem aan dat het een voor katten bijzonder vies luchtje is?
En nat spuiten doen we al. Ik krijg een heel harde straal uit mijn plantenspuit. Een supersoaker is gelijk weer zo NAT (hier in huis dan....)
@Petra: Precies, daarom heb ik dat groffe geschut nog niet aangeschaft! Wateroverlast had ik hier al toen mijn wasmachine het begaf. Mijn parket wordt daar ook niet mooier van...
hahahaha...jouw kat neemt gewoon wraak omdat je 'm kip noemt! Leuke log!Ooit noemde mijn moeder haar kater Loesje....Kater Loes zocht uitendelijk een ander huis uit ;)
Ik heb er zefl voor gekozen, dat is altijd zo een lullig comentaar. (niet persoonlijk bedoeld) maar dat si wel zo een dooddoener. Ja je hebt er zelf voor gekozen katten te nemen, maar je hebt er niet voor gekozen dta ze rottigheid gaan uithalen toch? Dat hebben ze zelf spontaan besloten.. Ophokken zou ik zeggen ;)
@Pascha: Het kan nog erger dan Kip: onze andere poes heet Jim! Ik hoop wel dat ze bij ons blijven, en geen ander huis vinden :-)
@Gwen: Hahaa ja, je hebt volkomen gelijk, het is een dooddoener :-)
Ik had de consequenties van het kippen ehmm katten hebben een beetje onderschat :-) Wat zal ik met ze doen? Ophokken of gewoon ruimen? :-)
Het valt overigens best mee met hun baldadigheid, ze slapen gelukkig ook veel :-) Hun speelkwartier duurt meestal een uurtje, dan is 't weer klaar!
Je 'moet' loggen over je katten?
Wie zegt dat? ;)
@Oh!: Ok ok, ik moet niet, ik wíl :-) Ik heb me een hele tijd ingehouden, maar nu moest ik weer even, ik kon het niet meer ophouden ;-)
Het is inderdaad voor katten en afschuwelijke geur, want die van mij gaan er vandoor zodra ze ook maar iets ervan ruiken. :-)
Overigens zijn mijn katten redelijk goed opgevoed hoor: alleen op het aanrecht lopen en op de eettafel slapen krijg ik er niet uit. Maar voor de rest zijn ze top!
ik heb ooit gezegd dat je MOET loggen over Kip en Jim, zelf heb ik geen beesten (ok 3 aapjes)
heerlijk om te horen over lieve, kleine speelse poesjes, tips heb ik niet voor je en geef ze ook niet!
alleen maar schrijven over een duffe poes op schoot is ook niet leuk!
xx
Heel verhaal:
Ik heb niet echt hapklare tips voor je. Zelf heb ik weinig last (gehad) van dergelijk kattengedrag. Ze hebben soms weleens een maffe bui en gaan dan rondrennen en met elkaar vechten, maar alles blijft heel en ze luisteren goed naar me (behalve die ene dan ;) ).
Ze doen uiteraard weleens dingen die niet mogen en waarvan ze dat zelf ook weten, maar ze luisteren heel goed. Eén keer hun naam noemen is voldoende. Als D. en ik weg zijn, of slapen, gebeurt er dan ook niks raars.
Volgens mij zit het 'm vooral in tegen ze praten. Ik praat altijd tegen ze over van alles en nog wat. Ik merk dat ze heel goed aan de toon van mijn stem herkennen wat ik bedoel, ze weten meteen hoe laat het is. Sprays en dergelijke vind ik dan ook meer lapmiddelen. Je moet zorgen dat ze naar jou luisteren, niet naar een spray, niet naar de plantenspuit, naar JOU.
Verder moet je ze ook heel veel tegemoet komen. Katten, vooral jonge, moeten gek kunnen doen, lekker uitrazen. Soms moet je ze gewoon maar ff laten, des te sneller is het weer over. Het hoort erbij. (En zet de bloemen uit hun wandelpad. Ik heb een paar jaar geen planten in huis gehad, want gingen ze steevast aan knagen, nu zijn ze ouder en doen het automatisch niet meer.) Misschien ook tijdelijk hun favoriete sloopdingen uit hun bereik zetten? Wat er niet is, kan ook niet kapot. En als je het dan over een tijdje weer neerzet zijn ze waarschijnlijk vergeten wat voor leuke dingen ze daar mee uit konden spoken (maw: je haalt het uit hun systeem).
En zorgen dat ze goed moe zijn als je gaat slapen.
Dit is meer iets voor de lange termijn dus en je katten zijn nog erg jong geloof ik, dus er is hoop ;)
Gewoon consequent blijven en veel praten. (Niet schreeuwen of stem verheffen als ze iets verkeerds doen. maar wel boos en streng klinken. Géén tikken geven met het een of ander, wordt zo'n beest alleen maar vervelend van.)
@Pike: Af en toe word ik er moedeloos van... Maar met onze hond is het ook goed gekomen, die deed in het begin ook ondeugende dingen. Ik denk dat ik maar eens een katten-opvoed-boekje ga kopen. Bij een kat is er toch een iets andere aanpak nodig, denk ik.
@Hanscke: Aandacht trekken dus! Vroeger hadden we een kat die je eem mep gaf als je langs liep, en hij vond dat hij eten nodig had... :-)
@Anne: Ik kan nog wel duizend logjes over ze schrijven, maar ik zal het toch een beetje doseren :-) Jullie zouden gek van me worden!
@Stella: Bedankt voor je uitgebreide advies! Dingen wegzetten doen we al, het kost teveel energie om het steeds te verbieden.
Wij praten ook tegen ze, en ik verbeeld me dat ze al naar hun namen luisteren, iets wat ik in het begin niet voor mogelijk had gehouden!
Tikken geven doen we NOOIT! Tegen mijn hond zei ik altijd 'FOEI!' (niet dat hij er altijd naar luisterde...) en ik zeg dat dus ook tegen deze mormels. Als ze aan het behang krabben pak ik ze op en breng ik ze naar hun krabpaal. Hopelijk leggen ze ooit de link....
Het zijn gewoon jonge speelse katten, en hun gedrag past bij de leeftijd denk ik maar.
@Momo: We laten ze alleen nog aangelijnd uit :-) Heel grappig! Soms vinden ze het wel leuk, maar niet altijd.
Ik ben er een beetje huiverig voor om ze nu al los te laten.... Achter ons huis loopt best wel een drukke weg. En ze zijn nog zo schattig klein. Ik kan me voorstellen dat iemand ze mee zou nemen of zo. Als ze gesteriliseerd zijn ga ik ze laten wennen aan het alleen buiten zijn.
Haha, hoe herkenbaar! Wij HADDEN ooit vitrage in de woonkamer. Aluminiumfolie is ook iets waar ze een hekel aan hebben. Je er niet druk om maken helpt ook enorm, maar ik kon al uit je stukje lezen dat je gelukkig bepaalde gedragskenmerken op de koop neemt!
Het lijkt me dat je alles wat je kunt doen al doet. Zeker goed om elke keer als ze ergens aan krabbelen waar het niet mag direct op de krabpaal zetten. Die link moeten ze vroeg of laat wel leggen. Het is even een hoop moeite, maar uiteindelijk loont het :)
@Moniekie: Hahaa! Hádden :-) Ik hoop niet dat ik ooit kan zeggen: wij HADDEN ooit behang :-))
Goeie tip van het aluminiumfolie! Vlak boven dat favoriete behangplekje hangt mijn prikbord, en daar ga ik een groot stuk aluminiumfolie aan hangen! (Zul je zien dat mijn kippen gék op aluminiumfolie zijn...;-) )
@Stella en Moniekie en Pike: Bedankt voor al jullie goede adviezen!
Ik heb een groot stuk aluminiumfolie opgehangen, en ze hebben er al 24 uur niet aan gezeten!!!! Wow! Ik denk dat ik de oplossing voor dat stukje behang heb! Nu hoop ik niet dat ik mijn hele huis met aluminiumfolie moet bekleden...
Een reactie posten