Big Brother is watching you

Het voordeel van kamperen is dat je niet aan één plek gebonden bent. Tenminste, als je een beetje handig met tent/vouwwagen of caravan bent. En dat waren we.
Ons kampement bestond uit een caravan, waar mijn broer en schoonzus in bivakkeerden, drie kleine koepeltentjes waar hun vier kinderen en ikzelf sliepen, en een vouwwagen waar mijn zus, zwager en hun twee zonen in kampeerden.
Ons reisdoel was Spanje. Maar de weg ernaar toe was even belangrijk. Met het weer hoefden we geen rekening te houden, want dat was in heel Frankrijk prima.
Zo belandden we in de eerste week van onze vakantie op een camping in de Aude, in de buurt van Narbonne. In de omgeving was veel moois te zien aan abdijen en kloosters (Fontfroide!) en bovendien zeer geschikt om te wandelen.
De camping werd gerund door twee Nederlandse mannen, John en Jacques, in de volksmond Sjon en Sjaak genoemd. Dat klinkt gezelliger dan het was. Het waren namelijk zeikerdjes. En dat is nog zwak uitgedrukt.
Al bij aankomst op de camping vielen ons de vele borden op, en het enige woord wat steeds duidelijk te lezen was, was ‘interdit’. Zo’n beetje alles was interdit.
De eerste keer dat we de regels overtraden, in dit geval door het zwembad met een shirtje te betreden, kwam Sjon al naar ons toegesneld om ons haarfijn uit te leggen dat ‘dit toch echt niet de bedoeling was’. Hij probeerde nog op een jolige manier te roepen dat we er met z’n allen voor moesten zorgen dat de camping een beetje netjes bleef. En kleding bij het zwembad, néééé! Stel je voor zeg! Hij probeerde de ‘ouwe-jongens-krentenbrood-toon’ te pakken, maar hij klonk meer als een dictator die geen tegenspraak duldt. Hij wees ons op een speciaal kastje waar je je shirtje, rokje of broek achter kon laten. Nu zat mijn broer voornamelijk bij het zwembad om zijn kroost in de gaten te houden, liefst gekleed en met een boek, een mok koffie en een sigaartje op zijn eigen meegebrachte stoel. Een boek mocht nog net, maar de rest was absoluut uit den boze. Het idee al. Sjon zou een acute hartverzakking krijgen.
Wij vroegen ons af hoe Sjon en Sjaak al die regeltjes toch in de gaten konden houden. En toen zagen we het: er hingen camera’s. Verdomd zeg, camera’s bij de campingopgang, camera’s bij de toilethokken, bij de washokken, bij het zwembad, bij de speeltuin. Overal camera’s. En bij de kleine receptie waar Sjon en Sjaak meestal te vinden waren, stonden twee monitors. Het was een Big Brother camping.
Eigenlijk moesten we er geweldig om lachen, om die Sjon-en-Sjaak-terreur. Bij alles wat we deden vroegen we ons eerst af of het zou mogen. En natuurlijk werd het een grote sport om alles te doen wat niet mocht. Het was gewoon te bespottelijk voor woorden. Het was hilarisch.
Eén keer liep het uit de hand. Het was 31 graden. Bloedheet. En dan moet je veel drinken. Toch? Wij sjouwden overal flesjes water mee naar toe, bittere noodzaak. En wanneer heb je veel vocht nodig? Juist, als je ligt te zonnen in de felle middagzon.
Heel stiekem had ik een flesje water het zwembadterrein binnengesmokkeld. Pas na een uurtje werd dat opgemerkt door Sjaak. Sjaak was de ‘zij’ van het stel, Sjon had de broek aan. Sjaak kwam me vertellen dat eten en drinken verboden was, en dat het flesje in het kastje neergezet moest worden. Als ik dorst had, kon ik het zwembad even verlaten, een slokje nemen, en weer terugkeren naar mijn handdoek. Natuurlijk was ik recalcitrant, en ik antwoordde dat water met die temperaturen onontbeerlijk was. Het zat bovendien in een afgesloten flesje, so what’s the point! Sjaak gaf me min of meer gelijk en droop af. En toen kwam daar Sjon het terrein op gestormd. Briesend als een paard. Tierend en vloekend. Hij hield een hele tirade. Iedereen, maar dan werkelijk iedereen bij het zwembad viel stil. Vol verbazing aanschouwde men de monoloog van Sjon. Hij verwachtte geen interactie. Minutenlang ging hij door, helemaal rood aangelopen, het schuim op zijn lippen. En nog steeds briesend verdween hij weer, zijn woorden langzaam wegstervend.
Daarna barstte het gelach en geroezemoes los. Mijn God, wat een vertoning! En dat tegen volwassen mensen die voor hun plezier op een camping verblijven! Alsof we een klas stoute kinderen waren! Absurd gewoon. Bizar.
We hadden die dag al besloten dat we verder zouden trekken. De camping lag mooi en de omgeving was prachtig, maar Sjon en Sjaak waren onmogelijk.
De volgende ochtend reden we om 9 uur de camping af. Op naar de Pyreneeën.
Ik weet absoluut zeker: wie één keer op deze camping gestaan heeft, komt er niet snel weer terug.