Voor het eerst sinds jaren heb ik weer een stapeltje kerstkaarten de deur uit gedaan.Zou dat een goed teken zijn?
Als het niet goed met je gaat, heb je geen zin in semi-vrolijke wensen. Niet om te versturen en niet om te krijgen. De afgelopen jaren mikte ik alle Kerst- en Nieuwjaarswensen weg, dezelfde dag nog. Het is fijn als er aan je gedacht wordt, dat wel, maar ik kon het niet verdragen geconfronteerd te worden met die blije (en goedbedoelde) teksten. Alles was toch shit. Het deed alleen maar meer pijn, al die kaarten van gelukkige mensen en blije gezinnen. Het voelde zo vreselijk onecht aan. “Prettige Kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar.” Helemaal niet prettig en helemaal niet gelukkig, zul je bedoelen. Gewoon kut.
Dit jaar dus voor het eerst weer Kerst- en Nieuwjaarswensen. Ik had er ineens weer zin in.
Maar wat moest ik er op zetten? Pas nadat ik de eerste kaarten geschreven had, met mijn naam en die van mijn twee dochters er op, realiseerde ik me dat mijn oudste nu zelf een huisje-boompje-beestje-bedoeninkje heeft. Samen met haar vriend. Tjees.
Ik kon moeilijk haar naam doorstrepen. Dat staat ook weer zo raar.
Dan alleen de naam van mijn jongste er bij? Dat lijkt net of ik mijn oudste verloochen. Alsof ze niet bij me hoort. Net of ik maar één dochter heb.
Alleen mijn naam dan? Maar dan zou ik ook mijn jongste verloochenen. Alsof ik helemáál geen dochters heb.
Eén naam, dat staat kaal. Sneu en alleen. Vroeger waren het vier namen. Een eenheid. Die vier namen hoorden bij elkaar.
Ik heb het niet erg logisch opgelost. Op sommige kaarten staan drie namen, op een paar staan er twee, en op enkele kaarten heb ik alleen mijn eigen naam geschreven. Superonlogisch.
Het hing er een beetje van af voor wie de kaart was. Een systeem zat er niet echt in.
Maar stel je voor dat mijn oudste ook kaarten schrijft, samen met haar vriend? Aan dezelfde mensen aan wie ik kaarten gestuurd heb? Dat is pas raar. Twee kaarten van dezelfde persoon.
En nu ik er over na denk, ik heb de naam van mijn schoonzoon to be nergens vermeld. Ook niet aardig van mezelf, zeg. Tjemig. Net of ik hem niet mag of zo, wat niet waar is. Hij is mijn lievelingsschoonzoon, grap ik altijd, en ik ben zijn lievelingsschoonmoeder, grapt hij dan terug.
Hoe het ook zij, ik heb weer Kerstkaarten verstuurd dit jaar. Dat is al heel wat.
23 opmerkingen:
Het is wat met die kerstkaarten ;)
@Es: Eigenlijk zouden we het gewoon moeten afschaffen :-) Het kost alleen maar geld en uiteindelijk belanden ze bij het oud papier...
Ik begin dat de laatste dagen inderdaad serieus te overwegen.. voordat ik vast zit in het kerstkaartenweb.
Een persoonlijke boodschap stel ik daarentegen wel weer op prijs. Een kaal kaartje, met in de rechteronderhoek een naam - in alle haast - gekrabbeld, die mag wat mij betreft linea recta bij het oud papier.
Wat grappig dat jij juist kaarten gaat schrijven als het goed met je gaat: bij mij is het precies andersom. Hoe rotter ik me voel, hoe meer kaarten ik ga schrijven. Dan hoop ik dat ik er ook veel terug krijg en dan voel ik me minder rot als er veel kaarten komen.
Heel simpel, ik stuur ze al een paar jaar niet meer. Meestal fröbel ik een kerstig mailtje in elkaar en dat stuur ik dan rond.
ik kan niet eens meer kaartjes schrijven, ik bedoel, ik typ alles. ;) (goeie smoes, niet)
Soms twijfel ik ook, maar toch doe ik het weer. Het heeft toch wel wat. Ik doe nu ook via de email het een en ander.
Tussen schijn en wezen. Dat is het vrijwel elk jaar weer. Maar ditmaal voelde je je gelukkig anders dan voorgaande jaren.
een goed teken dus, dat mensen van jou weer een kaartje krijgen.
hoop dat 2007 een mooi jaar voor je wordt.
Mijn kerstkaarten gaan morgen de deur uit. Althans, die voor NL. Die voor Belgie en Duitsland moet ik nog schrijven. Ik doe het per land. Dan zit ik niet de hele avond te schrijven.
Mijn ouders schrijven geloof ik alleen nog maar hun naam en de naam van mijn broertje. Hoewel, misschien zetten ze wel de mijne en die van mijn man erbij.
Geen idee eigenlijk nu je het zegt.
Misschien een ideetje voor de kaartenontwerper, om kaarten te ontwerpen als je je kut voelt, de zogenaamde kutkaarten.
Ben blij dat je je al beter voelt en weer zin hebt om kaarten te schrijven. Hangen de gekregen kaarten nu wel aan het prikbord?
Ik weet niet of je logje grappig bedoeld was, maar ik moest er erg om lachen! Denk dat je het wel goed opgelost hebt hoor, alleen die naam van je schoonzoon, tja, die had misschien toch ook op sommige kaarten gemoeten. Lastig inderdaad!!
Het gaat om het gebaar toch? Je kunt onmogelijk je hele familie vermelden; ooms tantes, schoonzonen etc....
@Es: Er is geen terugweg ;-) Tenzij iedereen met deze toestand stopt.
@Wiro: Wees gerust, ik heb in eigen bewoordingen binnenin de kaartjes nogmaals wat wensen gestrooid ;-) En namen dus, hihi :-)
@BB: Iedereen reageert er dus weer anders op. Ik werd er soort van nijdig op. En dan ook een beetje schuldgevoel dat ik niet terug schreef...
@Helen: Dat scheelt een hoop gedoe. Maar ja, niet iedereen heeft email. Ik kén nog van die mensen :-)
@Wies: NOT :-) Dus jij verstuurt ze ook per mail?
@Pascal: Over een paar generaties verstuurt iedereen z'n kerstwensen waarschijnlijk per mail. Maar je hebt gelijk, het heeft wel wat.
@Marius: Het is in feite verschrikkelijk schijnheilig. En ja, ik kan er niet precies de vinger op leggen, maar dit jaar voelde het weer juist om te doen.
@Ceebee: Dank je! (Ik hoop het ook.) En voor jou ook een geweldig 2007 gewenst! Liefde, geluk en voorspoed...
@Hanscke: Daar zeg je wat. Mijn jongste zag mij kaarten schrijven en wilde er ook een opgestuurd krijgen. Toen ik (krenterig) zei dat ik hem wel gewoon aan haar zou geven, was ze teleurgesteld. Dus zij krijgt ook een kaartje per post op haar kamer! Met mijn naam, en die van onze katten er op. (Dat was variatie nr. 3)
@Hette: Jouw ouders hebben hetzelfde probleem als ik. Ik weet zeker dat het voor je moeder vreemd aan voelt om alleen de naam van je broertje er op te schrijven. Alsof het gezin niet meer compleet is. En dat is het natuurlijk ook niet, kinderen vliegen uit!
@Pollie: Hahaa, dat is wel leuk om te versturen, maar minder om te krijgen...
De kaarten die ik al heb ontvangen liggen nog in een stapeltje op tafel. Niet te veel ineens :-) Ophangen is weer een stapje verder.
@She: Het was natuurlijk wel grappig bedoelt, mijn dilemma, maar het is werkelijk zo gegaan. Ik moet wennen aan mijn nieuwe status als alleenstaande, en aan de op-kamer en samen-wonende kids. Vriendje hoort er zeker bij, ik denk wel dat het een blijvertje is ;-) Ik zal mijn oudste even in lichten, dadelijk ziet ze ergens een kerstkaart hangen met haar naam er op zonder die van haar vriendje. Oef. Ik deed het echt niet expres :-)
@Mo: De meesten kennen onze gezinssituatie wel, dus snapt iedereen het hoop ik. Toch had de naam van vriendje bij de naam van oudste gemoeten. Zij zijn nu een stel. Ik denk toch dat ik haar naam niet op de kaarten had moeten schrijven, het is nu haar eigen verantwoordelijkheid om kerstkaarten te versturen.
@She: Oeps, knots van een taalfout in mijn reactie aan jou, hahaa!
Haha, volgens mij gaat het om het gebaar en snappen ze het heus wel.
@Penguin: Het was meer dat het eindelijk tot me door drong dat mijn kinderen definitief uitvliegen... Soort empty nest syndrome :-(
Mmm, daar zeg je me wat. Kerstkaarten. Ik doe het de laatste jaren per e-card, erg hè? Ben er vaak zo laat mee... Maar ik zou jou nooit een kaart sturen met alleen 'prettige kerst' erop! Ik stuur liever een handjevol kaarten met persoonlijke tekst (soms tekeningetje), dan veel kaarten naar mensen die ik nauwelijks ken met 'vrolijk kerstfeest'.
Dit jaar doe ik het misschien helemaal niet. Alleen op m'n weblog. Dat lezen de meeste mensen waar ik van houd, ook diegenen wiens adres ik niet heb.
Goed van je, het is toch een stap, zeker dat nadenken over de afzenders ***
een collega van mij heeft iedereen die ze (ook maar een beetje) kent een kerstkaart gestuurd met daarin de uitleg dat ze voortaan geen kerstkaarten meer stuurt en het geld dat ze daarmee uitspaart elk jaar aan een goed doel schenkt! scheelt een hoop gedoe en je maakt er een goed doel errug blij mee. Misschien 'n idee voor volgend jaar?
Ik knutsel ze zelf, maar alleen voor mensen die ik graag mag. De rest krijgt niet, ook niet uit beleefdheid.
@Marijne: Helemaal niet erg hoor, die e-cards. Het is ook altijd leuk om mail te krijgen (hint hint) en we leven nu eenmaal in het digitale tijdperk. Ik ga ook nog wat per mail versturen, gewoon erbij, als extraatje :-)
@Johanna: Hee wat een leuk idee! Ja, wie weet doe ik het wel. Volgend jaar de melding dat ze niks meer van me hoeven te verwachten, en dan nóóit meer Kerstkaarten! Joepie! Het goede doel dan niet vergeten... Ook al is het maar € 10.-, het is altijd goed besteed.
@Petra: Leuk om zelf kaarten te maken! Dat heb ik ook wel eens gedaan, en ik vind het ook superleuk om iets zelfgemaakts te ontvangen.
nee, goentah, ik stuur ze niet per mail. ;)
Een reactie posten