Slikken

Mensen worden steeds mondiger. Dit is een goed teken, natuurlijk moet je voor jezelf opkomen! De tijd is voorbij dat je je met een kluitje in het riet liet sturen en alles voor zoete koek aan nam.
In de gezondheidszorg is het al niet anders, misschien is het daar juist wel het beste waarneembaar, die mondigheid. De arts staat niet langer op een voetstuk; patiënten hebben veel vragen en willen ook dat er écht naar ze geluisterd wordt.
Er komen echter wel steeds meer regeltjes vanuit de overheid. De meeste uit financiëel oogpunt: kostenbesparing. En ze zijn niet allemaal even patiënt-vriendelijk.
In de apotheek merken we dit ook dagelijks. Verzekeringsmaatschappijen eisen dat het goedkoopste medicijn wordt afgeleverd. De zogenaamde 'huismerken', oftewel generieke medicijnen. Als een octrooi op een bepaald geneesmiddel is afgelopen, mag iedere farmaceutische fabrikant het geneesmiddel gaan produceren. Het alleenrecht om een bepaald geneesmiddel te produceren is verleden tijd, dus willen veel farmaceutische fabrikanten een graantje mee pikken van het succes van een bepaald geneesmiddel. Ze mogen de merknaam, dus de naam waarmee het geneesmiddel bekend is geworden bij het gros van de mensen, niet gebruiken. Daarom gebruiken ze de naam van de werkzame stof: de generieke naam. Dat deze generieke geneesmiddelen goedkoper zijn, hoef ik niet uit te leggen. Het is hetzelfde als in de supermarkt: de A-merken zijn vaak aanzienlijk duurder dan de huismerken en B-merken.
Voor patiënten is het lastig te begrijpen waarom zij ineens een 'ander' geneesmiddel krijgen. Ze reageerden goed op het oude bekende middel, en zijn huiverig om iets anders te gaan slikken. Ze vertrouwen het 'nieuwe' geneesmiddel niet. Bovendien had de arts toch een andere naam op het recept geschreven? Het generieke middel bevat dezelfde werkzame stoffen als het merkproduct, de werking is dus hetzelfde. Alleen de hulpstoffen zijn anders van samenstelling, en soms ook het uiterlijk van het medicijn. Het komt natuurlijk wel eens voor dat mensen allergisch reageren op bepaalde hulpstoffen, zodat een generiek middel niet goed verdragen wordt, maar meestal is er helemaal niks aan de hand.
Er is veel onbegrip en ontevree onder patiënten. Iedereen betaalt premies en eigen bijdragen, dus veel mensen eisen zelf te mogen kiezen welk geneesmiddel ze slikken. Wie vindt het nou leuk dat een ander bepaalt wat jij moet slikken als je het min of meer zelf betaalt?
Maar zo werkt het in Nederland....Verzekeringen gaan nu soms al zo ver, dat ze een merkproduct niet meer vergoeden, en een generiek product wel. Vaak zijn er machtigingen nodig: alleen met een bepaalde (medische) indicatie wordt een (te duur) product vergoed.
Het is voor de patiënt lastig en vervelend, maar ook voor de apotheken. Heel veel financiële rompslomp, maar ook boze en ontevreden patiënten die niks begrijpen van deze bureaucratische toestanden. Apothekers hebben toch al een slechte naam onder het publiek als het om financiën gaat: ze zijn ooit afgeschilderd als een soort inhalige zakenlieden die flinke kortingen en bonussen bedingen en ten koste van de patiënten rijk worden.
De maatregelen van de regering maken de apothekers niet populairder. En het valt voor de apothekers ook niet mee om het zo duidelijk mogelijk aan de patiënt uit te leggen, zonder zelf voor boeman te worden aangezien. De patiënten slikken het niet langer!