Vroeger kon je het gewoon over mongolen hebben zonder dat je een doodzonde beging. Iedereen wist wat je bedoelde, en dat waren echt niet de inwoners van Mongolië. We maakten er een verkleinwoordje van om het minder erg te laten lijken. Mongooltjes zijn immers vaak heel schattig. Toen het meer en meer scheldwoord ging worden (‘wat een mongool zeg!’), kon het woord niet meer door de beugel. Een beetje logisch is dat wel. Vooruit dan maar, ze kunnen het krijgen zoals ze het willen.Alle mongolen eh… personen met het syndroom van Down... vielen onder de noemer ‘geestelijk gehandicapten’. Nog steeds vind ik dat heel keurig gezegd. Maar plots mocht het niet meer gebruikt worden. ‘Verstandelijk gehandicapt’, zo moest het worden. Welke sociomalloot dat bedacht heeft, mag Joost weten. Toen we daar allemaal net aan gewend waren, werd die term ook al taboe. Ik moet altijd nadenken wat het nu ook al weer is, het komt er nog niet spontaan uit. Even heel goed nadenken.
… (krakende hersens)…
Ah, ik heb ‘m. ‘Mensen met een verstandelijke beperking’. (Pfff, ik hoop dat ik hem nu onthoud, je zou bijna zeggen dat ik een soort beperking heb in het naar boven halen van dit soort woorden. Het zit er gewoon niet in bij mij.)
Dat het woord mongool is verbannen, oké. Snap ik helemaal. Maar wat is er mis met geestelijk gehandicapt? Wat voor meerwaarde heeft verstandelijk boven geestelijk? En waarom is gehandicapt vervangen door beperkt? Is het soms zielig om een gehandicapte gehandicapt te noemen? Dat je het bent, is één ding, maar om ook nog eens zo genóemd te worden… Ben je dan zieliger? Is het minder zielig als je slechts beperkt bent? Ik vat het niet helemaal.
Vroeger zei ik over mezelf, ik ben doof. Dat zei ik voor het gemak, want helemaal doof ben ik natuurlijk niet. Ik vond het woord ‘slechthorend’ zo omslachtig, zo truttig. Na verloop van tijd ben ik het wel gaan gebruiken. Het komt er tegenwoordig best vlotjes uit, ik ben er helemaal aan gewend. Nu moet ik weer gaan oefenen om mijn handicap.. eh.. beperking te benoemen. (Godsamme, ik leer het nooit.) ‘Ik heb een auditieve beperking.’ Dat klinkt toch voor geen meter?
14 opmerkingen:
Het klinkt vooral niet als je het niet kunt horen!
In het engels deze kinderen wel special-needs-kids. Dat vind ik wel een mooie term.
Volgens mij is dit echt zo iets waar iedereen behalve de 'beperkten' zich druk over maakt.
Ik noem mijn tante nog steeds onbeschaamd 'een mongooltje' (met haar 67 jaar, mind you). Want dan weet iedereen wel meteen wat het voor persoon is. Verstandelijk uitgedaagd (om er nog een term tegenaan te gooien :p) kan van alles zijn, dan ben je nog een half uur aan het uitleggen.
HAHAHAHAHA! (lacht heel luid) Niets is erger dan geen humor en dát is waar deze bedenkers van al deze termen last van hebben ;)
wij noemen ze altijd theedrinkers.
da 's een oud familie-iets.
leg ik nog wel 's uit...
; )
In deze tijd wordt er ook wel gesproken over: Mensen met mogelijkheden. De filosofie hierachter is dat neit moet kijken naar dat wat er niet is, maar naar datgene wat wel mogelijk is. Het hoeft voor mij niet. Mensen met een verstandelijke beperking, dar is niets mis mee.
Wat een geweldig logje (net als trouwens de vorige over het hoofd van Mozart, je schrijft heerlijk). Eens kijken hoe die mensen in het Duits heten
*gaat even zoeken....*
Ik kom niet verder dan 'Menschen mit Down-Syndrom". Er zal vast wel een slangwoord zijn maar ik ken het niet.
Een 'auditieve beperking' klinkt wel geleerd.
Het is er allemaal om te doen te benadrukken dat het 'maar' om een facet gaan en niet om het geheel. Nog dit jaar maakte ik mee, dat men sprake over mensen met hersenletsel (zoals ik), alsof er een steekje aan los is en alsof je ze daarom niet serieus hoeft te nemen en achter hun rug om kunt 'doen of regelen'. Het is de schaekling van gedachten naar hoe men sociaal met je denkt te kunnen omgaan. Iemand zei eens: dat is speciaal voor dit soort mensen. Ik zei: tot welke mensheid behoor jij dan? (Maar ik ben het met je eens Goentah. Mongooltje is een lief en helder woord, een beetje doof, wat is daar mis mee?)
Er is geen mens zonder een beperking...
Het probleem is dat dergelijke politieke correctheid altijd meteen te ver wordt doorgevoerd, er lijkt geen maat te bestaan (de gebakjes genaamd negerzoenen schieten me erbinnen)
Das een goeie!!!
Een mongooltje klinkt mij nog steeds lief in de oren. Van mij mag dat woord blijven. En ik ben er inderdaad nog steeds niet overheen dat er geen negerzoenen meer zijn. Zie boven.
En beperking is ook al niet goed meer, want dat benadrukt teveel de dingen die je niet kunt, terwijl het juist gaat om de dingen die je wel nog kunt...
Zucht. Zo kom je natuurlijk nooit nergens
Je hebt absoluut een punt.
Dat zoetsappige gezeik over beperkingen is een zielige poging om de hardheid van het leven te omzeilen.
Een reactie posten