Tegenvallende tooltjes

Een jaar geleden stopte ik met roken. Het jubileummoment van 'een jaar rookvrij' heb ik stilletjes voorbij laten gaan, zonder toeters en bellen. Op mijn pc had ik vlak na het stoppen een tooltje geïnstalleerd, de Quit Statistics. Ergens verwachtte ik dat bij het overschrijden van de magische grens van een jaar dat ding zou uitbarsten in confetti, hoerageroep en ander feestgeweld. Als stopper zit je daar eigenlijk op te wachten. Geef ik toe. Net als op de schouderklopjes, de bewonderende uitroepen en de opgestoken duimen van iedereen aan wie je vertelt dat je gestopt bent. Die waardering geeft je moed om door te gaan. Silk Quit zweeg echter in alle talen. Geen vlaggetje, niks.

‘Hoe heb je het gedaan?’
‘Gewoon, cold turkey’. (En dan heel casual blijven kijken, alsof het niks is, maar je weet wel beter. Mijn god, wat heb je je ellendig gevoeld, en nóg soms.)

Dat tooltje is dus gewoon een stom ding. Het snapt er niks van. Dat je naar die magische grens toe leeft, hoeveel kilo’s en wilskracht het kost, hoe moeilijk het afscheid is van die verdomde sigaret.
Afijn. Ik heb het jaar overleefd, nu de rest van mijn leven nog. (Dat klinkt dramatisch.) Maar dan wel net zo slank als ik was. Ook al heb je je eetgedrag niet veranderd, je komt aan. Het schijnt iets met stofwisseling te maken te hebben.
Die ongewenste kilo’s moeten er af. Al voor de derde week volg ik het ‘nietsnoependieet’. (Onder ‘nietsnoepen’ valt ook ‘geenwijndrinken’.) Ik heb er zelfs een tooltje voor aangeschaft: een heuse weegschaal. Als je ergens moeite voor doet, wil je ook het resultaat zien. Dit tooltje doet ook al niet wat ik wil, het geeft al een hele week lang (een hele lange week) dezelfde waarde aan! Toch ga ik stug door, anders gaat het helemaal mis met me in deze tijd van kruidnoten, taai-taai en pepernoten. Pure zelfbescherming.