donderdag, mei 28, 2009

De irritatiegrens gepasseerd

Ik had geen idee dat ze nog gebruikt werden. Wel dat ze nog bestaan: mijn moeder heeft ook nog een oude bakelieten telefoon met draaischijf. Hij doet het nog prima, maar ze gebruikt hem uiteraard niet meer.
Vandaag had ik aan de balie een gejaagd mevrouwtje (ze bleek jonger te zijn dan mijn moeder) dat duidelijk niet mee is gegroeid met de moderne technologie. De huisarts bellen voor een afspraak of een herhaalrecept lukt haar niet meer, want, vertelde ze, ze liep vast bij het keuzemenu.
"Goedemorgen, huisartsenpraktijk ‘de Huisarts’. Toets 1 als u een recept wilt aanvragen. Toets 2 als u een afspraak wilt maken. Toets 3….. " Tsja. Daar zit je dan met je draaischijftelefoon.

Ik voelde een grote ergernis opkomen. ‘Ga toch mee met de tijd, mens!’ dacht ik, ‘zo oud ben je nou ook weer niet’. Soms heb je dagen dat je weet dat je irritatiegrens laag ligt. Zo’n dag was het. En juist dan krijg je de meest onredelijke, arrogante en veeleisende patiënten. De wet van Murphy. Of lijkt het alleen maar onredelijker, arroganter en veeleisender omdat jezelf niet veel kunt verdragen? Ze sommeerde (ja echt, sommeerde!) mij haar huisarts te bellen voor een recept, of haar tenminste een gedeelte van de medicijnen mee te geven. Maar als ik zo’n onverzettelijke bui heb, word ik halstarriger naarmate de klant lastiger wordt. Dit ging bovendien om benzo’s die ze ook nog eens zelf moest betalen. (‘Hihi lekker puh’ dacht ik heel kinderachtig bij mezelf. Ja echt, ik kan zó kinderachtig doen… en daar van genieten ook. Inwendig dan, hè, ik laat dat natuurlijk niet merken.) Ze had bovendien geen nummertje getrokken, en ze drong voor, wat mijn irritatie vergrootte.
Ik adviseerde haar haar telefoon om te laten ruilen voor een druktoetstelefoon. Ze bond iets in toen ik haar vertelde dat er toestellen zijn die haast identiek zijn aan die ouderwetse draaischijftoestellen, maar dan met druktoetsen. (‘Oh echt? Dat wist ik niet…’)
Toen zag ik dat het eigenlijk een zielig vrouwtje was, vastgeroest in oude gebruiken en bang voor nieuwigheid. Ik schaamde me voor mijn gebrek aan empatie. Toch heb ik niet gebeld voor haar. Er zijn grenzen. (Zoals mijn irritatiegrens...)

15 opmerkingen:

Tiny zei

Tja...hoekig worden dat rolt niet lekker. Soms naderhand voor je zelf wel eens lastig!

Jannet zei

Herkenbaar. Als mensen bij mij beginnen met: "Je moet..." gaan mijn nekharen ook overeind staan.
Maar blijven lachen he.

Danniëlle zei

Ik vind zo'n foon wel iets hebben hoor :-)

She zei

Ja, je hebt van die dagen hè. Ik ken ze, dan voel je als je uit bed stapt al dat er veel ergernissen zullen komen! Een vriendin van me had (of misschien nog steeds wel) trouwens ook zo'n telefoon. Vond ze mooi. Maar gelukkig had ze ook nog een andere die ze even aansloot al ze een keuzemenu moest bellen. Want handig was het niet, dat zag ze gelukkig zelf ook wel.

Whatever zei

Die dagen ken ik, ik erger me dan aan alles! Vooral het verkeer en weet je, dat ligt helemaal niet aan mij maar ik verdenk de hele mensheid ervan dat ze hun best doen mij een rotdag te bezorgen :)

carice zei

Oei oei! Dat kan ik me heeel goed voorstellen. Aan de andere kant snap ik ook wel dat mensen zich soms aan mij ergeren. Ik kan ook heel fel zijn als ik iets voor elkaar wil krijgen. Ennuh... benzo's hoef ik lekker niet zelf te betalen. Ik ben officieel gek. ;-)
En die telefoon vind ik ultrahip.

Bob zei

Weet je waar ik me aan erger: aan die keuze-menu's. Ik ga wel mee met mijn tijd, maar niet elke vernieuwing is een verbetering, integendeel. Zelf artikelen scannen aan de kassa, zelf uitzoeken welk treinkaartje het voordeligst is, allemaal service die vroeger door de bedrijven werd aangeboden, en wat je nu zelf moet doen.

Die keuzemenu's zijn onhandig, onduidelijk, ze werken niet bij elke telefoon (ook niet bij sommige druktoetstelefoons), en ze kostten mij meer tijd dan wanneer ik een 'levende' medewerker aan de lijn heb. Het toppunt van brutaliteit vind ik als ik opgebeld wordt door zo een telefoon-computer. Dan hang ik meteen op. En weet je wat er dan gebeurt? Bellen ze nog 5 keer. Ik haat het!!

Anoniem zei

I am back. ;-)

De stoere schrijfster is terug! zei

Oeh, sorry. Dat was ik.

hanscke zei

Dit zijn ze weer. De blogjes die ik zo leuk vind. Ik zie je daar staan.... Ik heb ook nog zo'n foon, alleen staat hij voor sier.

sabine zei

Volgens mij heeft iedereen afgelopen week wel zo'n dag van Murphy gehad. Mijn woensdag was net zo'n rampendag. Ik geef de schuld aan het noodweer.

Hette zei

Hihi, wat een leuk logje. Ik zie het al helemaal voor me hoe ze staat de draaien terwijl ze moet drukken. Hahhahaha

Hans zei

Als ik een uurtje gelopen heb kan ik lastige oude vrouwtjes veel beter hebben. Vanwege die stofjes in mijn hersens.
Maar ik ben ook niet altijd veven klantvriendelijk.

Wenz zei

Ach gut, het arme mens staat gewoon stijf van de angst om die moderne technologie aan te moeten gaan en weet niet beter dan dan maar de heks uit te hangen om te verdedigen wat van haar is. Wel treurig natuurlijk, maar dat het op je zenuwen werkt, dat kan ik wel begrijpen.

Margo zei

Die menu's zijn ook superirritant! Je moet soms een compleet doolhof doorlopen voor je op het - hopelijk - juiste loket bent aangeland!

Mijn moeder is inmiddels overleden, ze was op het eind behoorlijk doof, maar ook dementerend en voor deze categorie mensen is dit gewoon een brug te ver. En die moeten ook wel eens de huisarts bellen. Ze verstaan het niet, ze begrijpen het niet, ze moeten een toets indrukken, maar voordat dat lukt gaat het menu weer verder. Ik kan me heel goed voorstellen dat die mensen gek worden van dit soort dingen.
Aan de andere kant kan ik me jouw ergenis om de onwil om mee te gaan in de stroom der voortgang heel goed voorstellen. Ik krijg soms e-mails van klanten, die schrijven: ik snap het allemaal niet zo, ik ben al wat ouder. Dan ga ik kijken en zijn ze een stuk jonger dan ik!