In onze nieuwe apotheek is het nog erg rustig. Vervelend is dat niet, want zo kun je nog eens wat voorbereiden of iets doen waar je normaal gesproken nauwelijks tijd voor hebt. Ik neem altijd wat ‘werk’ mee van mijn andere apotheek. In die andere apotheek worden we van tijd tot tijd uitgeroosterd om extra werk te kunnen doen, maar heel vaak moeten we dan toch nog ergens bijspringen omdat het druk is. Die extra taken blijven dan liggen.Vanmorgen had ik tijd om een audit af te nemen. Mijn slachtoffer, een collega, kwam speciaal voor dit doeleinde naar de nieuwe apotheek. Echt ongestoord was het niet, want klanten moesten tussendoor wel geholpen worden. Ik was alleen, de apotheker had een vrije dag.
’s Middags kreeg ik versterking (want handig is het niet om alleen in een apotheek te zitten): een apotheker van een naburige apotheek waar we een cluster mee vormen, kwam me bijstaan. Een klein Chineesje, van ongeveer anderhalve meter lang. (Ok, beetje overdreven, maar hij is zeker niet groter dan ik.) Ik ken hem wel, het is een grappig mannetje. Zo op het eerste gezicht zou je hem niet ouder dan 12 jaar schatten. (Ok, ik overdrijf weer, niet ouder dan 20.) Ik sloeg haast achterover toen ik een tijdje terug hoorde dat hij ouder is dan ik.
Iedereen houdt van dat schattige minimannetje met zijn jongensachtige charme. Vanmiddag had ik hem voor me alleen. Het was bijzonder knus. Nou ja, overdrijven is vandaag mijn vak: hij zat in zijn kantoor en ik in het mijne, maar door de ruit heen riepen we af en toe wat naar elkaar. Ik moest hem wel wat in de gaten houden, want erg handig was hij niet aan de balie. Zo kwam hij met een literfles NaCl aangelopen toen een klant om fysiologisch zout vroeg. “Ze wil gewoon een neusspray”, fluisterde ik hem toe. Het is hem vergeven. Wie kan hem nou weerstaan.
Aan het einde van de middag kwam er per mail een recept binnen wat bezorgd moest worden. Het was voor een oud dametje dat in het appartementencomplex boven de apotheek woont.
“Ga jij of ga ik?” vroeg ik hem. “Ik ga wel”, antwoordde hij enthousiast. Zoef, weg was hij, het lieve minimannetje met zijn minikleertjes en zijn schattige zwarte piekhaartjes.
Vijf minuten later was hij terug, beteuterd kijkend. Met in zijn hand twee vijftigcent muntstukken. Gekregen van het oude dametje, als fooi voor het bezorgen. Hij had haar maar in de waan gelaten en had niet meer verteld dat hij de apotheker was.
Gelukkig kon hij er even hard om lachen als ik. “Ik denk dat ik er maar een ijsje van koop”, grinnikte hij toen we uitgelachen waren.
19 opmerkingen:
Lol :D
Aziaten zien er doorgaans nog lang jong uit, maar dit is wel errug jeugdig :)
@Es: Ik heb echt niet overdreven! (Ok, piepklein beetje dan :-) ) Hij zat er zelf niet mee.
Hebben jullie zo 'n lage toonbank dan ?
Ja, ik weet 't... flauw.
Wist je dat dat zo 'n beetje m 'n eerste baantje was (naast oppassen bij de overburen); rondbrengen voor de Apotheek op 't Rembrandplein in Schiedam. Vooral die vage flats in de 'Slachthuisbuurt' staan me nog helder voor de geest. Trappen (géén lift natuurlijk) en galerijen op en af, voor een kwartje of een gulden. Maar soms ook een smoelelig, oud zuurtje in een kleverig papiertje, wat de desbetreffende bejaarde natuurlijk al jaren in een stoffig laatje had...
Met 1 liter NaCl kun je heeeel lang doen als neusspray. ;-)
Twee vijftig cent munten zijn toch twee ijsjes? OK wel kleine ijsjes maar het zou wel in je verhaal passen
Hahaha, het wordt tijd voor een fooienpot. Of mag je dat geld volgens de secundaire arbeidsvoorwaarden zelf houden?
Een Chinees die geen Chinees heeft, dat is weer eens wat anders.
Waren het vorige keer de rollenspellen, nu is het de NaCl die me weer aan mijn schooltijd laat denken. Natriumchloride, dat weet ik nog net.:)
@Anders: Hij was maar 'gastapotheker', dus het meubilair is niet aangepast :-)
Ik hoor ook wel eens verhalen van onze scholierenbezorgers, over viezige pepermuntjes en centen enzo. Maar wel schattig.
@Pascal: Helaas niet zo makkelijk te doseren:-)
@Hanscke: Hij had mij ook wel op een mini-ijsje kunnen tracteren:-)
@Epi: Hij heeft het geld keurig in de kassa gestopt. Op mijn andere werk hebben we wel een soort personeelspot. Als we eens een uitverkoopje van niet-lopende-en-bijna-over-de-datum producten houden, dan stoppen we het daar in. Op de vrijdag na Hemelvaart hebben we daar op mijn initiatief gebak voor gekocht, omdat we zo zielig waren dat we moesten werken :-) (De collega's die niet op vrijdag werken mogen dat natuurlijk NIET weten....)
Haha, ik zie het helemaal voor me!
Dan moet ie er toch heel schattig uitzien... kan niet anders :)
Hij heeft in ieder geval gevoel voor humor Goentah!
Ging dat bezorgen nu ool via jullie KAM systeem? En mág hij volgens KAM daarvan wel een ijsje kopen?
Van je collega's moet je het hebben! Zo te horen werd het een gezellige dag met hem erbij.
hee.. klinkt alsof er vroeger een circus op het terrein stond waar nu de apotheek is.
Al met al kan ik me toch voorstellen dat je toeleeft naar je wekelijkse donderdag.
Op de opleiding tot apotheker zitten toch veel Aziaten (al dan niet van Surinaamse afkomst) en hindoe's? Ik ken er wel een paar. De apotheker in mijn vorige woonplaats was ook een niet al te grote chinees. Maar aangezien ie lange assistentes had, was het meubilair niet aangepast hihi.
@She: Ik moest zó lachen :-) Hij keek zo sneu :-)
@Neneh: Iedereen heeft een zwak voor hem. Hij komt vaak langs en heeft altijd even een vriendelijk woord en een kletspraatje. Hij is een beetje 'van ons'.
@Gerard: In die nieuwe apotheek werken we (nog) niet met een kwaliteitssysteem. Wij noemen het trouwens KHB: kwaliteitshandboek. Waar staat KAM voor?
Het geld stak hij niet in eigen zak. (Zat al genoeg in waarschijnlijk ;-) )
@Teddy: Inderdaad gezellig met hem! Hij was wel druk-druk-druk met zijn eigen zaken (veel telefoongesprekken), maar het was een gezellige middag!
@Robtheblob: Circus? Weet jij meer dan ik? Ik zie dat apothekertje nog niet gelijk salto's springen...:-)
@Marius: Ja! Dat heb je goed gezien. Een welkome afwisseling. Maar het wordt drukker, vanaf volgende week. We hebben er namelijk een grote klant bijgekregen. Een grote instelling waar we wekelijks medicijnen voor gaan leveren. Niet het alledaagse spul, dus een nieuwe uitdaging.
@Hette: Ik heb geen idee of er veel buitenlanders op de opleiding zitten. Vorig jaar hadden we wel een stagiaire uit Iran. Of was het nou Irak? Hihi :-) Ik geloof het laatste.
Chinezen hebben wat met medicijnen. Ze passen goed in het beroep, vind ik.
Mijn moeder is ook apothekersassistente maar zij is super hollands hoor :)
Zo zie je Goentah, ook ik verval meteen in vaktermen. KAM staat bij ons voor Kwaliteit, Arbo en Milieu.
Hahaha! Hilarisch! Dat is zeker een logje waard!
Klinkt als de apotheker bij ons op de Breestraat, dat is ook zo'n eeuwig jonge chineese indo. OK, je zou hem inmiddels geen 12 meer schatten :) Maar hij gedraagt zich nog steeds als een jonge kerel.
Een reactie posten